Mörser 18 (skrót: 21 cm Mrs. 18) to niemiecka, ciężka haubica holowana kal. 210 mm z okresu II wojny światowej. Prędkość początkowa pocisku burzącego z tego działa dochodziła do 565 m/s, przy donośności maksymalnej ok. 16.700 metrów. Produkcja seryjna trwała w latach 1939-1942 i doprowadziła do powstania ponad 710 sztuk tej broni.
Prace projektowe nad Mörser 18 rozpoczęły się już w latach 30. XX wieku w zakładach Kruppa i miały na celu zastąpienia w linii pamiętającej czasy I wojny światowej haubicy Mörser 16 też kalibru 210 mm. W stosunku do swej poprzedniczki, nowa haubica cechowała się zdecydowanie większą donośnością maksymalną, większą prędkością początkową pocisku, była też zdecydowanie cięższa. Mörser 18 posiadała innowacyjny system podwójnego odrzutu w którym – po strzale – najpierw cofała się lufa haubicy, a później łoże górne wobec łoża dolnego. Taki układ zdecydowanie poprawiła celność ostrzału. W toku wojny Mörser 18 była wykorzystywana w samodzielnych batalionach i bateriach artylerii ciężkiej, ale zdarzało się również, że używano jej jako artylerii nadbrzeżnej. Co ciekawe, w 1941 r. uruchomiono produkcję armaty Kanone 18 kal. 170 mm, która okazała się na tyle skuteczna i posiadała dość zbliżone parametry do Mörser 18, że produkcji tej ostatniej haubicy poniechano w 1942 roku – właśnie na rzecz Kanone 18.
Sd.Kfz. 9 (nim. Sonderkraftfahrzeug 9) był niemieckim transporterem półgąsienicowym z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy powstały w 1936 roku, a produkcja seryjna trwała w latach 1939-1945, kończąc się wytworzeniem ok. 2.500 egzemplarzy tego pojazdu. Napęd zapewnił pojedynczy silnik Maybach HL 108TUKRM o mocy 270 KM. Sd.Kfz. 7 standardowo nie posiadał uzbrojenia stałego.
Wóz Sd.Kfz. 9 został pierwotnie zaprojektowany w zakładach FAMO jako specjalistyczny ciągnik artyleryjski dla pułków artylerii ciężkiej i najcięższej. Już wczesne partie produkcyjne wozu cechowały się co prawda sporą masą (blisko 20 ton!), ale były wysoce manewrowe, miały bardzo dobrą mobilność w terenie i spory uciąg. Okazały się także niezawodne mechaniczne i mało awaryjne. W praktyce Sd.Kfz. 9 w okresie II wojny światowej służył przede wszystkim jako pojazd holowniczy i ratunkowy w polowych jednostkach remontowych. Miał za zadanie ściąganie z pola walki własnych uszkodzonych lub unieruchomionych czołgów czy dział samobieżnych. Powstały dwie wersje wozu: Sd.Kfz. 9/1 z dźwigiem o udźwigu 6 ton oraz Sd.Kfz. 9/2 z dźwigiem o udźwigu 10 ton. Niewielkie ilości Sd.Kfz. 9 służyły – poza armią niemiecką – w siłach zbrojnych Rumunii.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
