Początki konstrukcji Tornado sięgają roku 1968. Wtedy to właśnie powstało trójnarodowe konsorcjum PANAVIA w celu realizacji projektu znanego jako MRCA (Multi-Role Combat Aircraft - wielozadaniowy samolot bojowy). 14 września 1974 odbył się lot pierwszego prototypu i przystąpiono do budowy pierwszych 640 zamówionych samolotów, przy czym produkcja została podzielona w ten sposób, że Niemcy i Wielka Brytania wykonały po 42,5 %, zaś Włochy 15 % zamówienia. Floty samolotów typu Tornado stanowią obecnie najważniejszą część sił lotniczych trzech europejskich krajów NATO. Pozostają one w składach sił powietrznych Wielkiej Brytanii (Royal Air Force), Włoch (Aeronautica Militare Italiana) i Niemiec (Luftwaffe) oraz w lotnictwie Niemieckiej Marynarki Wojennej (Marinefliege). Ponadto w 1986 roku pewną ilość tych samolotów zamówiła Arabia Saudyjska i włączyła do swych sił zbrojnych (Royal Saudi Air Force). Istnieją trzy główne wersja samolotu: Tornado ECR, Tornado ADV oraz Tornado IDS. Tornado ECR to niemiecko/włoska wersja rozpoznawcza, może przenosić antyradarowe pociski typu Raytheon AGM - 88 HARM. Ponadto do celów samoobrony przenoszą pociski AIM - 9L Sidewinder. Tornado ADV to wersja myśliwca przechwytującego, wyposażona w świetny radar Marconi-Ferranti Foxhunter o zasięgu do 190km i mogącego śledzić jednocześnie do 20 celów. Natomiast Tornado IDS to samolot szturmowo-bombowy przeznaczony przede wszystkim do wspierania wojsk lądowych. Jest w stanie przenosić bardzo szeroki wachlarz uzbrojenia min.: latający zasobnik z subamunicją CWS, bomby sterowane Paveway II, bomby sterowane GBU-15, pociski powietrze-ziemia AGM-65 Maverick. Dane techniczne (wersja ADV): długość: 18,68m, rozpiętość skrzydeł (maksymalna): 13,91m, wysokość: 5,95m, prędkość maksymalna: 2,27Ma, prędkość wznoszenia: 77m/s, pułap praktyczny: 21300m, zasięg maksymalny: 1850km, uzbrojenie: stałe- jedno działko IWKA-Mauser kal.27mm, podwieszane-do 8500kg ładunku. Eurofighter Typhoon lub EF-2000 to przedsięwzięcie konsorcjum złożonego z trzech koncernów: Alenai Aeronautica, BAE Systems oraz EADS. Budowany przez cztery państwa Eurofighter jest dolnopłatem w układzie delta z przednim usterzeniem typu kaczka. Jego podstawowym zadaniem jest prowadzenie walk powietrznych i atakowanie spoza zasięgu wzroku. Może on także atakować cele naziemne. Eurofighter charakteryzuje się dużą zwrotnością przy lotach naddźwiękowych. Nowoczesne silniki pozwalają mu lecieć z prędkością naddźwiękową bez korzystania z dopalacza. Typhoon uzbrojony jest w wewnętrzne działko Mauser BK27 kalibru 27 mm. Na trzynastu węzłach podskrzydłowych (4+4) i podkadłubowych (5) można podczepić rakiety BVRAAM (Rakieta Powietrze - Powietrze, atakująca spoza zasięgu wzroku), ASRAAM (Zaawansowana Rakieta Powietrze - Powietrze Bliskiego Zasięgu), pociski-zasobniki (powietrze - ziemia) Storm Shadow lub Taurus. W arsenale samolotu Typhoon znajdują się także pociski powietrze - ziemia: Brimstone i DWS 37, oraz bomby kierowane wiązką laserową (wymagany laserowy desygnator celu). Pokładowy system kontroli uzbrojenie zajmuje się monitorowaniem, testowaniem i odpalaniem arsenału podczepionego pod skrzydłami. Tarczą EF-2000 jest zintegrowany system wykrywania i zakłócania emisji elektromagnetycznych (ESM/ECM) zwany DASS składa się on z aktywnych głowic zakłócających, anten wykrywających emisje, przedniej i tylnej stacji ostrzegawczej (RWR) oraz systemu wyrzutni pułapek termicznych (flary) i radarowych (dipole). Wykrywaniem / śledzeniem zajmują się (podobnie jak w rosyjskim MiGu-29) dwa systemy. Pierwszym z nich jest czujnik termiczny skierowany do przodu (FLIR) współpracujący z termicznym systemem wykrywania i śledzenia IRST. Drugą parą oczu jest oczywiście wielozadaniowy radar Dopplerowski ECR 90, pracujący w paśmie X. Budowany on jest przez konsorcjum Euroradar składające się z brytyjskim firmy Marconi Electronic Systems, ENOSA z Hiszpanii, FIAR z Włoch oraz Daimler Chrysler Aerospace (DASA) z Niemiec. Pilot Eurofightera siedzi w kokpicie wyposażonym w sterowanie głosowe. Dodatkowo na przepustnicy i drążku umieszczono około 25 przycisków sterujących. Informacje przedstawiane są na wielofunkcyjnym wyświetlaczu refleksyjnym MHUD i trzech kolorowych wyświetlaczach wielofunkcyjnych MHDD na konsoli . Uzupełnieniem jest nahełmowy system prezentacyjny HMS. Zastosowano fotel wyrzucany Martin Baker Mk16A typu 0-0. Ponieważ samolot jest niestabilny statycznie, bezpośrednim sterowaniem zajmuje się komputer pokładowy, zawiadujący powierzchniami sterowymi i mechanizacją płata za pomocą cyfrowego systemu fly-by-wire. EFA napędzany jest dwoma dwuprzepływowymi silnikami odrzutowymi Eurojet EJ200, każdy dający 60 kN ciągu, a po włączeniu dopalaczy 90 kN. Silniki są sterowane cyfrowo. Dane techniczne: Prędkość maksymalna: 2124 km/h, prędkość wznoszenia: 315 m/s, pułap maksymalny 19812 m, zasięg maksymalny: 3790 km, uzbrojenie: stałe-1 działko Mauser kal.27mm, podwieszane-do 7500kg.
Lockheed F-104 Starfighter to amerykański naddźwiękowy samolot myśliwski przechwytujący oraz myśliwsko-bombowy. F-104 jest owocem doświadczeń amerykańskich wyniesionych z wojny koreańskiej, w czasie której większość zwycięstw powietrznych odnoszono w wyniku jednego, zaskakującego uderzenia. To z kolei sprawiało, że nowy myśliwiec USAAF powinien być przede wszystkim szybki i cechować się znaczną prędkością wznoszenia. Jest to również odbicie koncepcji "samolotu-pocisku z człowiekiem na pokładzie", która funkcjonowała także w lotnictwie sowieckim i brytyjskim w drugiej połowie lat 50 i na początku lat 60. Oblot prototypu, którego twórcą był Clarence "Kelly" Johnson, miał miejsce 7 lutego 1954 roku, a wejście do jednostek liniowych rozpoczęło się w 1958 roku. Seryjny samolot był napędzany silnikiem turboodrzutowym z dopalaczem General Electric J79, posiadał cienkie, trapezowe skrzydła oraz radar R21G/H. F-104 był produkowany w kilku wersjach. Podstawowa to F-104A, pełniąca rolę samolotu myśliwskiego oraz F-104C, czyli samolot myśliwsko-bombowy. Kolejne wersje były przede wszystkim produkowane na eksport. F-104G, z mocniejszym silnikiem J79-GE-11 oraz ulepszoną awioniką trafił do Niemiec, CF-104 to licencyjna wersja F-104G, ale z silnikiem J79-OEL-7, produkowana w Kanadzie, F-104S to samolot produkowany we Włoszech na licencji z silnikiem J79-GE-19. Wreszcie F-104J był produkowany na potrzeby sił powietrznych Japonii z silnikiem J79-IHI-11A w zakładach Mitsubishi. Samolotem przeznaczonym do szkolenia pilotów oblatywaczy był z kolei NF-104 Rocket Starfighter. F-104 był samolotem niesamowicie trudnym w pilotażu i "niewybaczającym" błędów. Uległ bardzo wielu katastrofom-w samym tylko lotnictwie niemieckim z 238 samolotów F-104 katastrofom uległo 110 maszyn! Dane techniczne (wersja F-104G): Prędkość maksymalna: 2137 km/h, prędkość wznoszenia: max. 254 m/s, pułap maksymalny 27400 m, zasięg maksymalny: 2920 km, uzbrojenie: stałe-jedno działko sześciolufowe M61A-1 kal.20mm, podwieszane-do 1814 kg ładunku.
McDonnell-Douglas F-4 Phantom to dwusilnikowy, dwumiejscowy myśliwiec wielozadaniowy dalekiego zasięgu stworzony do działań w trudnych warunkach pogodowych. Oblot prototypu miał miejsce 27 maja 1958 roku, a produkcja seryjna rozpoczęła się w 1961 roku. Pierwotnie F-4 miał pełnić funkcję wyłącznie szturmowca, jednak od 1955 r. prace projektowe poszły w kierunku spełnienia zapotrzebowania US Navy na nowy myśliwiec pokładowy. F-4 Phantom okazał się bardzo udaną maszyną, produkowaną w kilkunastu wersjach, eksportowaną do wielu krajów oraz produkowaną na licencji. Pierwsze wersje to modele od A do D o przeznaczeniu myśliwsko-bombowym. Kolejna wersja to F-4E produkowana od 1967 roku, jako myśliwiec dalekiego zasięgu. Powstały też wersje rozpoznawcze: RF-4B, RF-4C oraz RF-4E. Ostatnie wersje to F-4F oraz F-4G Wild Weassel- są to samoloty walki elektronicznej i przeznaczone do walki z radarami przeciwnika. F-4 brał udział w wojnie wietnamskiej, konfliktach na Bliskim Wschodzie (1967, 1973) oraz wojnie irańsko-irackiej (1980-1988). W sumie powstało 5057 samolotów F-4 Phantom. Dane techniczne (wersja F-4E): Prędkość maksymalna: 2370 km/h, prędkość wznoszenia: 210 m/s, pułap maksymalny 18300 m, zasięg maksymalny: 2600 km, uzbrojenie: stałe-1 działko M61A-1 o kal.20mm, podwieszane-do 7255 kg bomb i rakiet.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
