Wojna w Afganistanie, nazywana też radziecką interwencją w Afganistanie toczyła się w latach 1979-1989. Stronami w konflikcie były afgański rząd komunistyczny, wspierany na szeroką skalę przez ZSRR oraz odziały partyzantów (mudżahedinów), którzy nie godzili się na radziecką interwencję oraz daleko idącą laicyzację i ateizację państwa. Mudżahedini stosunkowo szybko otrzymali szeroką, choć nieoficjalną pomoc, Stanów Zjednoczonych. Przyjmuje się, że strona radziecka jednorazowo maksymalnie zaangażował w konflikt ok. 100-120 tys. ludzi, natomiast ustalenie liczby mudżahedinów jest bardzo trudne – najczęściej jednak przyjmuje się, żę dysponowali oni przewagą liczebną nad wojskami radzieckimi. Bezpośrednią przyczyną konfliktu było dążenie ZSRR do zwiększenia swej roli w Azji Środkowej, a przede wszystkim zwiększenie swych wpływów w Afganistanie. Wojska sowieckie walczące w tej wojnie wchodziły w skład tzw. Ograniczonego Kontyngentu Wojsk Radzieckich w Afganistanie, który tworzyły przede wszystkim siły 40 Armii. Warto dodać, że na samym początku wojny armia sowiecka zaangażowało w konflikt ok. 81 tys. ludzi, ok. 2400 pojazdów pancernych (w tym czołgów) oraz ok. 500 samolotów. Z czasem siły te znacząco wzrosły. Wojna afgańska była, podobnie jak wojna wietnamska, klasycznym przykładem wojny partyzanckiej, która w dodatku była prowadzona w terenie zdecydowanie nie sprzyjającym wojskom radzieckim. Co więcej, żołnierze sowieccy byli niewłaściwie wyszkoleni do prowadzenia takiego asymetrycznego konfliktu. Także sprzęt i doktryna radziecka, opracowywane pod kątem konfliktu pełnoskalowego w środkowej i zachodniej Europie, nie zawsze zdawały egzamin. Finalnie, wojna zakończyła się klęską Związku Radzieckiego, który poniósł ogromną prestiżową porażkę. Przyjmuje się również, że wojna przyspieszyła upadek Kraju Rad. Wojska radzieckie utraciły zapewne także ok. 65.000-70.000 rannych i zabitych.
Wojna w Afganistanie, nazywana też radziecką interwencją w Afganistanie toczyła się w latach 1979-1989. Stronami w konflikcie były afgański rząd komunistyczny, wspierany na szeroką skalę przez ZSRR oraz odziały partyzantów (mudżahedinów), którzy nie godzili się na radziecką interwencję oraz daleko idącą laicyzację i ateizację państwa. Mudżahedini stosunkowo szybko otrzymali szeroką, choć nieoficjalną pomoc, Stanów Zjednoczonych. Przyjmuje się, że strona radziecka jednorazowo maksymalnie zaangażował w konflikt ok. 100-120 tys. ludzi, natomiast ustalenie liczby mudżahedinów jest bardzo trudne – najczęściej jednak przyjmuje się, żę dysponowali oni przewagą liczebną nad wojskami radzieckimi. Bezpośrednią przyczyną konfliktu było dążenie ZSRR do zwiększenia swej roli w Azji Środkowej, a przede wszystkim zwiększenie swych wpływów w Afganistanie. Wojska sowieckie walczące w tej wojnie wchodziły w skład tzw. Ograniczonego Kontyngentu Wojsk Radzieckich w Afganistanie, który tworzyły przede wszystkim siły 40 Armii. Warto dodać, że na samym początku wojny armia sowiecka zaangażowało w konflikt ok. 81 tys. ludzi, ok. 2400 pojazdów pancernych (w tym czołgów) oraz ok. 500 samolotów. Z czasem siły te znacząco wzrosły. Wojna afgańska była, podobnie jak wojna wietnamska, klasycznym przykładem wojny partyzanckiej, która w dodatku była prowadzona w terenie zdecydowanie nie sprzyjającym wojskom radzieckim. Co więcej, żołnierze sowieccy byli niewłaściwie wyszkoleni do prowadzenia takiego asymetrycznego konfliktu. Także sprzęt i doktryna radziecka, opracowywane pod kątem konfliktu pełnoskalowego w środkowej i zachodniej Europie, nie zawsze zdawały egzamin. Finalnie, wojna zakończyła się klęską Związku Radzieckiego, który poniósł ogromną prestiżową porażkę. Przyjmuje się również, że wojna przyspieszyła upadek Kraju Rad. Wojska radzieckie utraciły zapewne także ok. 65.000-70.000 rannych i zabitych.
Mudżahedini to określenie wywodzące się języka arabskiego na mężczyzn wyznania muzułmańskiego, którzy najczęściej ochotniczo, walczą partyzancko przeciwko zewnętrznej okupacji zbrojnej lub występują zbrojnie przeciwko dotychczasowej władzy w państwie lub na danym obszarze. Formacje mudżahedinów odegrały ogromną i decydującą rolę w toku wojny w Afganistanie w latach 1979-1989. Kierując się pobudkami głównie religijnymi oraz ideologicznymi, przy znacznym wsparciu rządu USA, walnie przyczyniły się do klęski ZSRR w tej wojnie. Poprzez swych sojuszników oraz różnymi, tajnymi kanałami USA zaopatrywało ich w amunicję, zaopatrzenie i wszelkiego typu lekką broń – w tym także rakiety przeciwlotnicze Stinger. Warto dodać, że w 1985 r. siedem głównych formacji mudżahedinów zawarło sojusz (tzw. Sojusz Siedmiu) do wspólnej walki z ZSRR, co wydatnie usprawniło planowanie i prowadzenie operacji militarnych. Wśród mudżahedinów walczących w Afganistanie było też wielu ochotników z krajów muzułmańskich, którzy udział w walkach z ZSRR uznawali za dżihad.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
