WAK 05-2016 D-Day 1944

---

Nie wiesz czym skleić model kartonowy?

Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym

Operacja Overlord to aliancka operacja ofensywna, zakładająca desant powietrzny i morski w Normandii (północna Francja), która rozpoczęła się w dniu 6 czerwca 1944 r., a oficjalnie dobiegła końca 30 sierpnia tego samego roku. Po stronie alianckiej, w pierwszych kilkunastu dniach operacji, wzięło w niej udział ok. 1,4 miliona żołnierzy, przy czym liczba ta wzrosła finalnie do ok. 2,1 miliona ludzi. Głównodowodzącym był amerykański gen. D. D. Eisenhower. Notabene, późniejszy prezydent USA w latach 1953-1961. Po stronie niemieckiej, walczyło początkowo ok. 0,3 miliona żołnierzy, przy w sumie zaangażowanych siłach szacowanych na ok. 0,65 miliona ludzi. Formalnym głównodowodzącym był feldmarszałek Gerd von Rundstedt. Plany operacji lądowania Aliantów zachodnich w Europie były opracowywane już od 1942 r., ale finalna ich postać wykrystalizowała się w 1943 roku. Operacja, która ostatecznie uzyskała kryptonim Overlord, zakładała lądowanie wojsk sojuszniczych – Amerykanów i Brytyjczyków, ale też między innymi Kanadyjczyków, wojsk Wolnej Francji, a później Polaków – na terenie Normandii z jednoczesnym przeprowadzeniem desantu morskiego i powietrznego. Zakładała zaangażowanie gigantycznej flotylli jednostek pomocniczych i desantowych (w sumie ponad 4000 jednostek pływających) oraz ponad 10.000 samolotów. Z tego powodu operacja Overlord przeszła do historii jako największa operacja desantowa w historii wojen! Działania rozpoczęły się 6 czerwca 1944 r. (tzw. D-Day) od lądowania aliantów na plażach Normandii. Po zdobyciu przyczółków i ich połączeniu nastąpił okres impasu i niemożności przebicia niemieckiej obrony, czego przykładem mogą być ponawiane alianckie ataki na miasto Caen. Przełomem okazała się dopiero operacja Cobra z końca lipca 1944 r., która doprowadziła do przełamania i wyjścia na tyły wojsk niemieckich. W wyniku tego manewru nastąpił niemiecki odwrót, który kosztował Wehrmacht sporo sił i środków. Polityczno-militarnym efektem operacji było wyzwolenie Paryża i lwiej części Francji oraz faktyczne stworzenie tzw. II frontu w Europie.

Republic P-47 Thunderbolt to amerykański, jednosilnikowy samolot myśliwski i myśliwsko-szturmowy, zbudowany w układzie dolnopłata z usterzeniem klasycznym. Uważany za jeden z najlepszych amerykańskich myśliwców II wojny światowej. Oblot prototypu miał miejsce w 1941 roku, a produkcja seryjna trwała w latach 1942-1945. P-47 można określić mianem konia pociągowego amerykańskich sił powietrznych zarówno na obszarze Europy jak i Pacyfiku. Mimo że silnik R-2800 Double Wasp o mocy 2000KM, turbina i układ wydechowy czyniły samolot bardzo dużym i ciężkim, nie stanowiło to bariery dla uzyskania świetnych osiągów. Użyteczność maszyny była tak duża, że korzystano z niej zarówno do eskorty bombowców, jak i misji bombowych z P-47 w roli głównej. O klasie P-47 świadczy sama ilość wyprodukowanych samolotów. Powstało ich 15660, natomiast aż 12602 w specyfikacji D co jest absolutnym rekordem jeśli chodzi o ilość wyprodukowanych myśliwców w jednej wersji. Inną, rozpowszechnioną wersją był P-47N, ze zmienionymi skrzydłami, większymi zbiornikami paliwa oraz mocniejszy silnik. Był używany zarówno jak myśliwiec, jak i maszyna szturmowa. Nawet po II wojnie światowej aż do początku lat 50-tych Thunderbolt był jednym z najpopularniejszych myśliwców amerykańskich. Dane techniczne (wersja P-47D): długość: 11m, rozpiętość skrzydeł: 12,42m, wysokość: 4,47m, prędkość maksymalna: 697km/h, prędkość wznoszenia: 15,9m/s, zasięg maksymalny: 2900km, pułap praktyczny: 13100m, uzbrojenie: stałe- 8 karabinów maszynowych M2 kal.12,7mm, podwieszane-do 1100 kg bomb lub pociski niekierowane. North American P-51 Mustang to amerykański, jednosilnikowy, samolot myśliwski dalekiego zasięgu oraz samolot szturmowy o usterzeniu klasycznym i konstrukcji w pełni metalowej. Oblot prototypu miał miejsce 26 października 1940 roku. P-51 Mustang zyskał reputację jednego z najlepszych, jeśli nie najlepszego, myśliwca z okresu II wojny światowej. Wymiana silnika Allison V-1710-39 pochodzącego jeszcze z pierwszego projektu na motor Rolls-Royce Merlin (wersja P-51 Mustang Mk.Ia) sprawiła, że o Mustangu jak nigdy wcześniej można było mówić iż sięgnął doskonałości. Jednomiejscowy myśliwiec zachwycał swoją prędkością maksymalną, zasięgiem, zwrotnością, potęgą uzbrojenia. Kombinacja tych wszystkich najważniejszych dla oceny samolotu parametrów sprawiła, że Mustang sprawdzał się w praktycznie każdej powierzonej mu roli: zdobywał przewagę w powietrzu, eskortował, przeprowadzał misje zwiadowcze, atakował cele naziemne. O klasie konstrukcji świadczy fakt, że Mustang pozostawał w czynnej służbie aż do lat 70-tych! Jedną z najważniejszych wersji był P-51D, stworzony na podstawie P-51B. Otrzymał on kroplową owiewkę kabiny, zapewniającą świetną widoczność, otrzymał też nowy silnik- Packard V-1650-7, co wydatnie poprawiło osiągi. Dane techniczne (wersja P-51D): długość: 9,83m, rozpiętość skrzydeł: 11,28m, wysokość: 4,08m, prędkość maksymalna: 703km/h, prędkość wznoszenia: 16,3m/s, zasięg maksymalny: 2755km, pułap praktyczny: 12800m, uzbrojenie: stałe- 6 karabinów maszynowych M2 kal.12,7mm , podwieszane-do 908 kg bomb lub 10 wyrzutni rakiet H.V.A.R kal.127mm.

Focke-Wulf Fw-190 to niemiecki, jednosilnikowy, samolot myśliwski o konstrukcji w pełni metalowej, z zakryta kabinš w układzie dolnopłata z okresu II wojny światowej. Fw-190 był uważany przez pilotów za samolot lepszy od Messerschmitta Bf-109. Wolnonośny dolnopłat z pracujšcym pokryciem Fw-190 opracowano na zamówienie Luftfahrtministerium, złożone jesieniš 1937 roku. Kurt Tank przedłożył dwie propozycje napędu - w pierwszej - przewidując chłodzony cieczą silnik Daimler-Benz DB 601, a w drugiej - nowy silnik gwiazdowy BMW 139. Wybrano ten ostatni, a rozpoczętymi wiosnš 1938 roku pracami kierował Obering R. Blaser. Pierwszy prototyp Fw-190V1 był gotowy w maju 1939 roku, a oblatał go w Bremie 1 czerwca 1939 roku kapitan Hans Sander. Drugi prototyp, FW-190V2, uzbrojony w dwa karabiny maszynowe MG131 i dwa MG17 - wszystkie kal. 7.92 mm, oblatano w październiku 1939 roku. Dla zmniejszenia oporów aerodynamicznych oba były wyposażone w tunelowy wlot powietrza w kołpaku śmigła, lecz problemy z przegrzewaniem się silnika spowodowały powrót do sprawdzonego rozwišzania osłon w postaci pierścienia NACA. Zanim na dobre rozpoczęto testy owych prototypów juz zapadła decyzja o zastąpienia silnika BMW 139 mocniejszym, lecz dłuższym i cięższym BMW 801. Wymagało to wielu zmian, wzmocnienia struktury i przesunięcia kabiny do tyłu, co później stało się z kolei źródłem kłopotów z położeniem środka ciężkości. Plusem okazało się usunięcie problemów z przenikaniem spalin i przegrzewaniem wnętrza kabiny wskutek bezpośredniego jej sšsiedztwa z silnikiem BMW 139. Z trzeciego i czwartego prototypu zrezygnowano, a Fw-190V5 z nowym silnikiem został ukończony na poczštku 1940 roku. Później otrzymał on skrzydła o powiększonej o metr rozpiętości ( z pierwotnej 9.5 m ), przez co stał się o 10km/h wolniejszy, lecz wzrosła za to prędkość wznoszenia i poprawiła się zwrotność. Oznaczono go Fw-190V5g, a wariant z krótszym skrzydłem Fw-190V5k. Pierwszych siedem maszyn serii informacyjnej Fw-190A-0 miało krótkie skrzydło, pozostałe - dłuższe. Pierwsza jednostka operacyjna wyposażona w Fw-190 - 6./JG 26 stacjonujšca w Le Bourget, zgłosiła gotowość operacyjna w sierpniu 1941 roku i juz od pierwszego spotkania nowego myśliwca z brytyjskimi Supermarine Spitfire jego przewaga nad nimi stała się widoczna. W toku wojny powstało kilkanaście wersji tego świetnego samolotu. Maszyny wersji "A", wraz s kilkunastoma modernizacjami, pełniły funkcje samolotów myśliwskich. Wersje oznaczone jako "B" oraz "C" były tylko prototypami myśliwców wysokościowych, przeznaczonych do zwalczania bombowców strategicznych, jednak nie weszły do produkcji seryjnej. Wariant "D", jako jedyny z samolotów Fw-190, był napędzany nowym silnikiem Jumo 213A o mocy 1750KM i stanowił niemiecką odpowiedź na samolot P-51 Mustang. Nowy silnik spowodował wydłużenie kadłuba o kilkadziesišt centymetrów. Ten wariant także pełnił zadania przede wszystkim myśliwskie oraz myśliwca wysokościowego. Liczne warianty wersji "F" pełniły zadania myśliwsko-bombowe, jako bezpośrednie wsparcia pola walki. Wersja "G" pełniła taką samą rolę jak "F", ale cechowała się większym zasięgiem. W toku całej wojny powstało ponad 20000 egzemplarzy tego jednego z najlepszych myśliwców II wojny światowej. Dane techniczne (wersja Fw-190A-8): długość: 9m, rozpiętość skrzydeł: 10,51m, wysokość: 3,95m, prędkość maksymalna: 656km/h, prędkość wznoszenia: 15m/s, zasięg maksymalny: 800km, pułap maksymalny 11410m, uzbrojenie: stałe-2 karabiny maszynowe MG131 kal.13mm oraz 4 działka MG151 kal.20mm (2 działka MG 151/20E dla wersji D-9).

Hawker Typhoon to brytyjski, jednomiejscowy, jednosilnikowy, samolot myśliwsko-szturmowy o konstrukcji metalowej, półskorupowej w układzie dolnopłata z okresu II wojny światowej. Zaprojektowany zgodnie z wymaganiami postawionymi przez brytyjskie Ministerstwo Obrony w specyfikacji F.18/37 z 1937 roku, przez słynnego konstruktora Sydney’a Camm’a. Oblot prototypu miał miejsce 24 lutego 1940 roku, a do produkcji seryjnej maszyna weszła w 1941 roku. Samoloty były napędzane trzema wariantami silnika Napier Sabre Mk.II o mocy od 2180KM do 2260KM. Powstało pięć wersji tego samolotu. Dwie pierwsze to myśliwskie F.Mk.IA oraz F.Mk.Ib, różniące się od siebie przede wszystkim uzbrojeniem pokładowym W 1943 powstały trzy kolejne: Hawker Typhoon F Mk IB-przeznaczoną do walki w klimacie tropikalnym, Hawker Typhoon NF Mk IB-nocny myśliwiec z radarem AI Mk.IV oraz Hawker Typhoon FR Mk IB-wersja rozpoznawcza. Po uporaniu się z początkowymi problemami konstrukcyjnymi, szczególnie wadami silnika, Hawker Typhoon odniósł wiele sukcesów także w walce przeciwko pociskom V1 i niemieckim czołgom podczas walk w Normandii. Łącznie zbudowano ponad 3300 egzemplarzy. Dane techniczne (wersja Typhoon F.Mk.IB): długość: 9,73m, rozpiętość skrzydeł: 12,67m, wysokość: 4,66m, prędkość maksymalna: 663km/h, prędkość wznoszenia: 13,59m/s, zasięg maksymalny: 821km, pułap maksymalny 10700m, uzbrojenie: stałe-4 działka Hispano Mk.II kal.20mm, podwieszane-do 908 kg bomb, 8 pocisków RP-3.