Heinkel He-111 to niemiecki, dwusilnikowy średni bombowiec o konstrukcji metalowej, półskorupowej, w układzie dolnopłata z okresu II wojny światowej. Oblot protypu miał miejsce 17 listopada 1934 roku. W okresie 1934-1935 powstały trzy prototypy przeznaczone dla Luftwaffe o oznaczeniach V1, V2 oraz V3, z których ostatni stał się podstawą do stworzenia partii przedprodukcyjnej (He-111A-0), okazał się jednak nieudany, ze względu na za słabe silniki. Spowodowało to dalsze prace badawcze i eksperymenty z innymi silnikami, co ostatecznie doprowadziło do powstania He-111H, który od 1940 roku był produkowany na wielką skalę. Jako jednostkę napędową wykorzystywano (od wersji H-3) dwa silniki Junkers Jumo 211 o mocy 1100 KM każdy. To właśnie ta wersja na szeroką skalę była wykorzystywana w czasie bitwy o Anglię w 1940 roku. W toku II wojny światowej powstało kilkanaście wersji He-111, a dodatkowo każda z nich miała swoje modernizacje. Najważniejsze, oprócz wspomnianej "H", która pełniła także zadania bombowca torpedowego (He-111H-6) oraz np. samolotu oznaczającego cele innym bombowcom (He-111 H-18) to wersja "P" posługująca się dwoma silnikami Daimler-Benz DB 601A-1 i wykorzystywana min. w czasie kampanii wrześniowej. Natomiast najbardziej oryginalna to wersja He-111Z "Zwilling" (niem. bliźniaki) będąca przykładem nietypowego "połączenia" dwóch bombowców He111. Zadaniem tej nietypowej maszyny było holowania gigantycznego szybowca Me 321 lub trzech szybowców Go-242. Pojawiła się także wersja He-111Z2, która miała przenosić 4 pociski kierowane Henschel Hs-293, ale nie doczekała się ona użycia bojowego. W sumie powstało ok.6500 sztuk wszystkich wersji He-111. Dane techniczne (wersja He-111H-6): długość: 16,4m, rozpiętość skrzydeł: 22,6m, wysokość: 4m, prędkość maksymalna: 440km/h, prędkość wznoszenia: 4,3m/s, zasięg maksymalny: 2300km, pułap maksymalny 6500m, uzbrojenie: stałe-7 karabinów maszynowych MG15 lub MG81 kal.7,92mm, jedno działko MG FF kal20mm oraz jedno działko MG131 kal.13mm , podwieszane-do 2000 kg bomb.
Junkers Ju-87 Stuka (skrót od niem. Sturzkampfflugzeug, czyli bombowiec nurkujący) to niemiecki, jednosilnikowy, bombowiec nurkujący z usterzeniem klasycznym, skrzydłami w konfiguracji odwróconych skrzydeł mewy i konstrukcji w pełni metalowej. Ju-87 to jeden z najsłynniejszych samolotów Luftwaffe, symbol jej potęgi obok Me-109. W początkowym okresie wojny (1939-1941) stał się symbolem Blitzkriegu, powodując często panikę wśród żołnierzy przeciwnika przez zamontowanie syren akustycznych (tzw. trąby jerychońskie) wywołujących specyficzny dźwięk w czasie lotu nurkowego. Twórcą maszyną był Hermanna Pohlmanna, a pierwszy raz Ju-87 wzniósł się w powietrze w 1935 roku, do produkcji zaś wszedł dwa lata później. Podczas wojny domowej w Hiszpanii nie napotykając na żadnego poważnego przeciwnika w powietrzu mógł się wykazać skutecznością w misjach do jakich był stworzony. Dzięki możliwości bardzo stromego nurkowania, zachowując przy tym relatywnie niewielką prędkość osiągał bardzo wysoką skuteczność bombardowania. Złowrogą sławę Stuka potwierdził podczas działań w Polsce, Niderlandach, Francji, Grecji i na Krecie. Jednak podczas Bitwy o Anglię, powolne Stukasy z zamontowanym na stałe podwoziem były wprost masakrowane przez samoloty RAF, w konsekwencji czego zostały oddelegowane do atakowania gorzej bronionych celów. Na froncie wschodnim Ju-87 odegrał rolę przede wszystkim jako samolot bliskiego wsparcia i doskonały niszczyciel czołgów. Hans Ulrich Rudel - pilot Luftwaffe uhonorowany największą ilością odznaczeń zaliczył na swoim koncie 519 zniszczonych radzieckich czołgów. Podczas wojny produkcja Ju-87 wielokrotnie była zawieszana, zawsze jednak okazywało się, że należy ją wznowić nie było bowiem innego samolotu mogącego godnie go zastąpić. W toku wojny powstało kilkanaście wersji i podwersji Ju-87. Pierwszą produkowaną seryjnie był Ju-87 B (Berta). Napędzały go dwie wersje silnika Jumo 211 o mocy 1000KM lub 1200KM. Pełnił on funkcję bombowca nurkującego do działań lądowych. Z kolei Ju-87R (Richard) został przystowany do ataków na cele morskie. Cechował się większym zasięgiem od wersji B, ale był trochę wolniejszy. Najszerzej produkowaną i najczęściej modyfikowaną była wersja D (Dora). Posiadały one nowe wersje silnika Jumo 211 o mocy 1420 i 1500KM. Ju-87D cechował się przede wszystkim lepszym opancerzeniem od poprzedników. Ostania, produkowana na szeroką skalę wersja Ju 87 to model G (Gustav), pełniący rolę samolotu szturmowego i "niszczyciela czołgów", który trafiło do jednostek liniowych na początku 1943 roku. Główną bronią tej wersji były dwa, montowane w zasobnikach pod skrzydłami, działka Bordkanone BK 3,7 kal.37mm. Ju-87G posiadał też poprawione opancerzenie. W toku całej wojny powstało ok.5900 sztuk wszystkich wersji Ju-87. Dane techniczne (wersja Ju-87B): długość: 11m, rozpiętość skrzydeł: 13,8m, wysokość: 4,23m, prędkość maksymalna: 390km/h, zasięg maksymalny: 500km, pułap maksymalny 8200m, uzbrojenie: stałe- 3 karabiny maszynowe kal.7,92mm, podwieszane-do 450 kg bomb. Hawker Hurricane to brytyjski jednoosobowy, jednosilnikowy samolot myśliwski o konstrukcji metalowej z elementami płóciennymi z okresu II wojny światowej. Działając na wszystkich frontach podczas II wojny światowej Hawker Hurricane zapracował sobie na miano jednego z najlepszych i najbardziej wszędobylskich samolotów owego czasu, zarówno w roli myśliwca jak i samolotu szturmowego. Niewątpliwie jednak najznamienitszą kartą w historii tej maszyny było walne przyczynienie się do odniesienia przez Brytyjczyków zwycięstwa w Bitwie o Anglię w 1940 roku. Samolot skonstruowany przez Sydney'a Camm'a na zamówienie Ministerstwa Obrony już w założeniu miał się stać główną siłą brytyjskiej floty powietrznej. Po raz pierwszy prototyp samolotu napędzany silnikiem Rolls-Royce Merlin Mk.II, wzniósł się w powietrze 6 listopada 1935 roku, pilotowany przez Georga Bulmana. Testy wypadły znakomicie i szybko zdecydowano się zamówić 600 maszyn, z których pierwsze weszły do służby w 111 dywizjonie RAF w grudniu 1937 roku. W momencie wypowiedzenia przez Wielką Brytanię wojny hitlerowskim Niemcom 3 września 1939 roku na wyposażeniu RAF znajdowało się już 19 gotowych do walki dywizjonów Hurricane-ów, które swoją karierę wojenną rozpoczęły od działań we Francji i Norwegii.
W toku wojny powstało kilka wersji tego bardzo udanego samolotu. Pierwszą produkowaną seryjnie była wersja Mk.I z silnikiem Merlin III. Od 1940 roku do jednostek zaczęły trafiać wersje Mk.II z nowym silnikiem Merlin XX o mocy 1280KM. To ta wersja, jako pierwsza odmiana Hurricanea, pełniła przede wszystkim zadania szturmowe i wsparcia pola walki. Najlepszą jej odmianą był Hurricane Mk.IID wykorzystywany min. w kampanii w Afryce Północnej w 1942 roku. Trzecia wersja to Hurricane Mk.IV z nowym silnikiem Merlin 24/27 o mocy 1620KM. Pełnił służbę jako maszyna szturmowa uzbrojona w bomby, pociski niekierowane oraz działka Vickers S do 1944 roku. Produkowana była również odmiana morska (Sea Hurricane), która służyła na lotniskowcach oraz na specjalnie przystosowanych statkach handlowych (Sea Hurricane Mk.IA). Dane techniczne (wersja Mk.IIC): długość: 9,84m, rozpiętość skrzydeł: 12,19m, wysokość: 4m, prędkość maksymalna: 547km/h, prędkość wznoszenia: 14,1m/s, zasięg maksymalny: 965km, pułap maksymalny 10970m, uzbrojenie: stałe-4 działka Hispano Mk.II kal.20mm, podwieszane-do 460kg bomb.
Supermarine Spitfire to chyba najsłynniejszy brytyjski myśliwiec z okresu II wojny Światowej. Była to maszyna o konstrukcji całkowicie metalowej, w układzie dolnopłata, z charakterystycznymi, eliptycznymi skrzydłami, z usterzeniem klasycznym i podwoziem chowanym w czasie lotu. Oblot prototypu nastšpił 5 marca 1936 roku. Spitfire okazał się podstawową maszyną RAF podczas wojny, która radziła sobie z powodzeniem także po niej, pozostając w produkcji przez 10 lat. Historia Spitfire zaczęła się na biurku kreślarskim R.J. Mitchella, głównego projektanta firmy Supermarine. Pierwsze maszyny trafiły do jednostek RAF w 1938 roku ale kiedy zaczynała się Bitwa o Anglię w lecie 1940, na lotniskach znajdowało się juz 19 dywizjonów nowoczesnych myśliwców - razem z nieco starszymi Hurricane Wysp broniło 600 samolotów. Wraz z rozwojem działań wojennych Spitfire pełnił służbę wszędzie tam, gdzie działał RAF-na Dalekim Wschodzie, w Afryce Północnej i we Włoszech, w czasie lądowania w Normandii i walk we Francji, wreszcie w toku operacji w Niemczech w 1945 roku. Dla wielu Brytyjczyków stał się symbolem zwycięstwa w II wojnie Światowej. Ta wspaniała maszyna doczekała się co najmniej kilkunastu wersji produkcyjnych. Najważniejsze z nich to min. pierwszy produkowany na masowš skalę Spitfire Mk.I napędzany silnikiem Rolls-Royce Merlin II o mocy 1030 KM. To przede wszystkim ta maszyna tak wspaniale zapisała się w Bitwie o Anglię. Opracowano wiele podwersji tego modelu min. PR Mk IA (wersja rozpoznawcza) czy PR.IG (uzbrojona wersja rozpoznawcza). Kolejną ciekawą wersją był Spitfire Mk.V z silnikiem Rolls-Royce Merlin 45 o mocy 1440KM. Później montowano również silniki Merlin 50. Produkcja seryjna tej wersji ruszyła w 1941 roku i stanowiła odpowiedź RAF na pojawienie się Messerschmitta Bf-109F. Kolejna, bardzo udana z resztą, wersja to Spitfire Mk.IX, napędzany silnikiem Merlin 61 z 4-łopatowym śmigłem. Powstał on jako przeciwnik dla Focke-Wulfa Fw-190 i został wprowadzony do produkcji pod koniec 1941 roku. Wersja ta była wielokrotnie modyfikowana i np. w 1944 roku doczekała się nowego celownika żyroskopowego, powiększonego steru kierunku czy innego układu skrzydła. Inna ważna wersja to Spitfire Mk.XIV z silnikiem Rolls-Royce Griffon 61, ze śmigłem pięciołopatowym. Produkcja seryjna ruszyła od października 1943 roku. Jedną z ostatnich produkowanych seryjnie była wersja Mk.21. Wersja ta posiadała silnik Griffon 61, zdecydowanie wzmocnioną konstrukcję oraz poszycie, wydłużono skrzydła, zwiększając ich powierzchnię lotną. Produkcja seryjna ruszyła w marcu 1945 roku. Dane techniczne (wersja Mk.XIV) : długość: 9,14m, rozpiętość skrzydeł: 11,23m, wysokość: 3,05m, prędkość maksymalna: 717km/h, prędkość wznoszenia: 18,5m/s, pułap praktyczny: 13200m, zasięg maksymalny: 1815km, uzbrojenie: stałe- 4 karabiny maszynowe kal.7,7mm oraz 2 działka Hispano Mk II kal.20mm, podwieszane-do 225 kg bomb.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat