HMS Malaya był brytyjskim pancernikiem pod którego stępkę położono w 1913 r., wodowano w marcu 1915 r., a wcielono do służby w brytyjskiej marynarce wojennej (ang. Royal Navy) w lutym 1916 roku. Całkowita długość okrętu wynosiła 197 m, szerokość 27,6 m, a wyporność pełna – 33.000 ton. Prędkość maksymalna pancernika Malaya oscylowała wokół 25-26 węzłów. Główne uzbrojenie w chwili wodowania stanowiło 8 dział kal. 381 mm w czterech podwójnych wieżach. Uzbrojenie dodatkowe to 14 dział kal. 152 mm oraz 4 wyrzutnie torped kal. 533 mm.
HMS Malaya był jednym z pięciu pancerników typu Queen Elizabeth. Pancerniki tego typu były budowane tuż przed wybuchem I wojny światowej, jako brytyjska odpowiedź na szybkie zbrojenia morskie II Rzeszy niemieckiej. Często są określane jako superdrednoty – po raz pierwszy w dziejach marynistyki zastosowano na nich artylerię kalibru 381 mm o lufach długości 42 kalibrów, jak również po raz pierwszy pancerniki rozwijał prędkość na poziomie ok. 25 węzłów. Wiele rozwiązań zastosowanych na tym typie znalazło odbicie w późniejszych brytyjskich pancernikach. Wszystkie również okręty typu Queen Elizabeth przeszły w dwudziestoleciu międzywojennym znaczne modyfikacje: przede wszystkim otrzymały nowe maszynownie, lepsze i wydajniejsze kotły, pogrubiono na nich pancerze, zmieniono profil nadbudówek oraz wyraźnie rozbudowane artylerię przeciwlotniczą. Dzięki tym modernizacjom okręty te nie ustępowały w wyraźny sposób innym pancernikom niemieckim czy włoskim, a także wielu japońskim – za wyjątkiem typu Yamato. Pancernik HMS Malaya został zbudowany w stoczni Armstrong Whitworth w Newcastle. Od chwili wejścia do służby wszedł w skład Grand Fleet. W 1916 roku wziął udział w bitwie jutlandzkiej. Pomimo bezpośrednich trafień nie odniósł jednak poważnych uszkodzeń w tej bitwie. Aż do 1918 roku HMS Malaya nie wszedł w kontakt bojowy z nieprzyjacielem. Na początku II wojny światowej działał przede wszystkim na Morzu Śródziemnym, eskortując konwoje idące z i do Kanału Sueskiego oraz na północnym Atlantyku przeciwko niemieckim pancernikom Scharnhorst i Gneisenau. W marcu 1941 r. został uszkodzony w wyniku ataku torpedowego wykonanego przez U-106 w okolicach Wysp Zielonego Przylądka. Zdołał jednak dotrzeć najpierw do Trynidadu, a później do Nowego Jorku, gdzie aż do lipca 1941 roku był remontowany. Po powrocie do linii – od lipca 1941 do połowy 1943 – eskortował konwoje zmierzające na Maltę i do Kapsztadu. Pod koniec 1944 roku został przeniesiony do rezerwy, a w 1948 roku sprzedano go na złom.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
