Imperial I-class Star Destroyer to kosmiczny niszczyciel z uniwersum Gwiezdnych Wojen, walczący w szeregach Imperium Galaktycznego. Po raz pierwszy pojawił się na ekranie w filmie „Gwiezdne Wojny: Nowa Nadzieja” (I lub IV część sagi). Okręt posiada rozbudowane uzbrojenie pokładowe składające się między innymi dział oraz działek laserowych, dział jonowych. Jest również w stanie przewozić na swoim pokładzie kilkadziesiąt myśliwców TIE oraz statków pochodnych czy też maszyny kroczące AT-AT oraz AT-ST. Długość pojazdu dochodziła do 1600 metrów. Napęd jest zapewniany przez siedem silników jonowych. Niszczyciele kosmiczne klasy Imperial I zostały zaprojektowane w stoczni Kuat Driver Yards i tam również początkowo odbywała się ich produkcja. Zostały wprowadzone do służby w toku wojen klonów w roku 19 BBY, a później służy przede wszystkim w ramach Imperium Galaktyczne w toku walk z Rebelią, jako podstawowy ciężki okręt jego floty. Ich głównym zadaniem było pełnienie funkcji jednostek flagowych w zespołach uderzeniowych, walka artyleryjska z dużymi okrętami przeciwników, ale też pełnienie funkcji okrętu-bazy dla ataków naziemnych na obcych planetach prowadzonych przez jednostki szturmowców oraz maszyny kroczące.
Gwiazda Śmierci (ang. The Death Star), nazywana oficjalnie Bojową Stacją Orbitalną GS-1 to prawdopodobnie najpotężniejsza jednostka bojowa z uniwersum Gwiezdnych Wojen. Po raz pierwszy pojawiła się na ekranie kinowym w filmie „Star Wars: The New Hope” z 1977 roku. Przyjmuje się, że Gwiazda Śmierci miała – wg. różnych źródeł – od 120 do 160 kilometrów średnicy, przy takiej samej wysokości, co sprawiało, że tworzyła właściwie idealną kulę. Za realizację tego szalenie komplikowanego projektu odpowiadały takie zakłady jak chociażby: Advanced Weapons Research, Kuat Drive Yards czy Sienar Fleet Systems. Załoga tej stacji orbitalnej mogła się składać z ponad 1,1 miliona [sic!] istot żywych. Jej głównym uzbrojeniem był superlaser (nazwa oficjalna: Mark I Super Laser). Za pomocą tej broni Gwiazda Śmierci była w stanie jednym strzałem niszczyć całe planety, czym w pełni potwierdzała słuszność swej nazwy. Warto dodać, że projekt Gwiazdy Śmierci powstał jeszcze przed wojnami klonów, ale jego realizacja trwała od 20 roku BBY do 9 roku BBY, przy czym był to czas budowy samego kadłuba. Superlaser został zamontowany na jednostce dopiero w roku 0 BBY. Warto też dodać, że zniszczenie Gwiazdy Śmierci przez siły Rebelii w toku wielkiej bitwy na Yavin stało się również elementem datacji dziejów Republiki i Imperium, bowiem skrót BBY pochodzi od sformułowania „Before Battle of Yavin”.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat