Zapowiedź JSC 264 Mały krążownik NOWIK

Nowik był rosyjskim krążownikiem pancernopokładowym z początku XX wieku. Położenie stępki pod tę jednostkę oficjalnie miało miejsce w lutym 1900 r., wodowanie nastąpiło w sierpniu tego samego roku, a wejście do służby w rosyjskiej marynarce wojennej – w maju 1901 roku.  Długość całkowita okrętu w chwili wodowania wynosiła 110 m, szerokość całkowita 12,2 m, przy zanurzeniu rzędu 5 metrów. Natomiast wyporność pełna dochodziła ok. 3200 ton, a maksymalna prędkość do 25 węzłów. Na uzbrojenie pokładowe w chwili wodowania składało się między innymi: 6 dział kal. 120 mm, 6 dział kal. 47 mm czy 2 działa szybkostrzelne kal. 37 mm.

Nowik został zbudowany w niemieckiej stoczni Schichau w Gdańsku (ówczesny Danzig) na zamówienie rosyjskiej marynarki wojennej (dalej: MW). Od samego początku jego budowy zakładano, że nowy krążownik będzie jednostką stosunkowo niewielką i niezbyt ciężko uzbrojoną, ale za to dysponującą sporą prędkością maksymalną. Nowik miał bowiem pełnić rolę jednostki rozpoznawczej i zwiadowczej operującej przed własnymi siłami głównymi. Dowództwo rosyjskiej MW zakładało też, że Nowik będzie operował przede wszystkim na Dalekim Wschodzie. Nowy krążownik dotarł w ten rejon (dokładnie do bazy w Port Artur) w I połowie 1903 roku. Nowik wziął bardzo intensywny udział w wojnie japońsko-rosyjskiej (1904-1905) stając się jednym z najsłynniejszych rosyjskich okrętów tego konfliktu. Wziął między innymi udział w bitwie na Morzu Żółtym (sierpień 1904 r.). Jednostka w toku tej wojny została samozatopiony przez załogę, ale w 1906 r. jej wrak został podniesiony z dna przez Japończyków i po gruntownym remoncie, przezbrojeniu oraz zmianie nazwy na Suzuya został wcielony do Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej. Służyła w niej do 1913 roku.

Nie wiesz czym skleić model kartonowy?

Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym