ACE 7228 Modern Soviet/Russian weapons.

AK-47 (nazwa potoczna: kałasznikow lub kałach) to radziecki, a obecnie rosyjski karabinek automatyczny kal. 7,62 mm z okresu Zimnej Wojny oraz czasów współczesnych. Pierwsze prototypy tej broni powstały w 1946 roku, a produkcja seryjna rozpoczęła się w latach 1948-1949 r. i de facto trwa do chwili obecnej. Masa broni z pełnym magazynkiem to ok. 4,3 kg, a długość całkowita z kolbą drewnianą to 88 centymetrów. Prędkość początkowa pocisku wystrzelonego z tego karabinka dochodzi do 715 m/s, a szybkostrzelność teoretyczna – do 600 strzałów na minutę. Zasięg maksymalny jest szacowany na 3000 m, przy czym zasięg tzw. skutecznego strzału nie przekracza 400-450 metrów.

Karabinek automatyczny AK-47 został skonstruowany przede wszystkim na potrzeby Armii Radzieckiej przez M. T. Kałasznikowa. Warto dodać, że w dowództwie wojsk sowieckich rozpatrywano wprowadzenie tego rodzaju broni (z wykorzystaniem tzw. naboju pośredniego) już w latach 30. XX wieku, ale wybuch II wojny światowej paradoksalnie spowolnił prace nad taką bronią. Jednak pojawienie się na froncie udanego StG44 skłoniło Armię Czerwoną do ponownego podjęcia tego tematu. Bardzo intensywne prace rozwojowe prowadzone od lat 1944-1945 w kilku biurach konstrukcyjnych oraz postanowienie dowództwa Armii Czerwonej o przezbrojeniu całej sowieckiej piechoty w tego typu broń finalnie doprowadziły do zaadaptowania do służby właśnie AK-47. Zasadnie, uważa się, iż AK-47 w chwili wprowadzenia do linii, ale też przez wiele lat później był najlepszą bronią w swej klasie. Cechował się niesamowitą wprost trwałością, ogromną niezawodnością, odpornością na wszelkiego typu zabrudzenia oraz niestaranną obsługę. Był także bardzo prosty w użyciu oraz tani w produkcji masowej. Nie zaskakuje, że AK-47 stał się podstawową bronią strzelecką niemal całego Układu Warszawskiego i był na szeroką skalę eksportowany do wielu krajów. W mniejszym lub większym stopniu opierając się na AK-47 opracowano też takie karabiny jak izraelski Galill czy polski Beryl.