Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
Prace konstrukcyjne nad szybowcem oznaczonym DFS 230 prowadził inż. Hans Jakobs. Miała to być maszyna o konwencjonalnej konstrukcji. Drewnianej konstrukcji skrzydła były w przedniej części pokryte sklejka lotniczą, a w pozostałych dwóch trzecich płótnem, długie zajmujące przeszło połowę rozpiętości lotki z klapkami wyważającymi pokryte były również płótnem. Szybowiec był grzbietopłatem, skrzydła połączone zostały dodatkowo z kadłubem za pomocą dwóch metalowych wsporników. Kadłub skonstruowany został ze stalowej kratownicy, pokrytej płótnem. Pod jego przednią i środkową częścią umocowana została płoza służąca do lądowania. Do startu używano dwu kołowego odrzucanego wózka. Możliwości ładunkowe szybowca szacowano na 1200 kg co odpowiadało wadzę pilota, dziewięciu żołnierzy z wyposażeniem oraz dodatkowemu wyposażeniu do około 300 kg. Duże drzwi ładunkowe umieszczono po lewej burcie tuz za płatem. Jako samolot holujący przewidywano Ju 52/3m, w trakcie wojny używano jednak do tego celu mozaiki różnych typów np. Ju 87, He 46, Hs 126, Avia B-534, Do 17, a nawet przeprowadzono próbę holowania całkiem załadowanego DFS 230 za parą samolotów Hs 72. Zazwyczaj używano do holowania liny, ale próbowano również holu sztywnego. Taki lot miał miejsce np. za Ju 52/3m po trasie Darmstadt-Hamburg-Monachium-Darmstadt. Od samego początku firma DFS ściśle współpracowała z zakładami Gothaer Wagonfabrik, które miały prowadzić seryjną produkcje tych maszyn. Pierwszy prototyp DFS 230 V1 oblatany został w końcu 1937 roku przez Hannę Reitsch. Wkrótce potem Hanna Reitsch wykonała loty pokazowe przed gremium wysokich oficerów Luftwaffe. Jesienią 1938 roku w ramach 7. Dywizji Lotniczej utworzony został odział szybowcowy dowodzony przez ppor. Weissa. W początkach roku 1940 sformowany został I./Luftlandegeschwader 1 (pułk desantu powietrznego). Pierwsza akcja tej jednostki odbyła się 10 maja 1940 roku. Miedzy godziną 4.30 a 4.40 z lotnisk Ostheim i Butzweilerhof w pobliżu Koloni wystartowały czterdzieści dwa Junkersy Ju 52/3m każdy z jednym szybowcem DFS 230 na holu. Na pokładach szybowców znajdowali się żołnierze wojsk spadochronowych zorganizowani w tzw. Sturmabteilung Koch (S.A. Koch, Odział szturmowy Kocha). Do końca 1940 roku wyprodukowano 455 egzemplarzy DFS 230A-1. Wyprodukowano również wersję DFS 230B-1 zaopatrzona w spadochron hamujący, służący do skrócenia drogi lądowania. Do obrony własnej montowano w tej wersji karabin maszynowy MG 15, montowany tuż za kabina pilota. W 1942 roku przeprowadzono próby z rodzajem wynoszenia szybowców DFS 230 w powietrze, zamiast holu użyto tzw. Mistelschlepp. Mistelschlepp oznaczał zamontowanie na grzbiecie szybowca na specjalnym rusztowaniu samolotu, którego jednostką napędowa służyła za napęd całego zestawu. Początkowo stosowano zestaw DFS 230 i Klemm Kl 35. Silnik Klemma Kl 35V były jednakże zbyt słabe żeby umożliwić start obu maszyn i jako jednostkę holującą podczas startu używano Ju 52/3m. Wkrótce Kl 25B został zastąpiony w próbach przez Fw 56 a następnie przez Messerschmitta Bf 109E-1; ta ostatnia kompozycja miała być ostateczna. Mimo udanych prób metoda Mistelschlepp nie została wprowadzona do użycia operacyjnego. Jedna z metod jaką firma DFS zastosował do skrócenia drogi hamowania było zastosowani rakiet hamujących firmy rheinmetall-Borsig. Pilot zbliżając się do miejsca lądowania nurkował tuz przed dotknięciem ziemi zwalniał spadochron hamujący i gdy płoza dotknęła podłoża odpalał pierwszą z trzech rakiet. Pozostałe odpalane były automatycznie w krótkich sekwencjach czasowych. Działanie rakiet hamujących było tak skuteczne że ograniczały one dobieg przeciętnie o 16 metrów. Specjalnie do uwolnienia wiezionego w górskim hotelu na szczycie masywu Gran Sasso, Benito Mussoliniego przebudowano kilkanaście DFS 230B-1 na wersję C-1 zaopatrzone w rakiety hamujące. Akcja zakończyła się sukcesem, a udane zastosowane rakiet hamujących doprowadziło do powstania wersji DFS 230D-1, która to posiadała standardowy płatowiec wersji B-1 z przebudowanym nosem kadłuba mieszczącym trzy rakiety. Ogółem wyprodukowano 1022 egzemplarzy szybowca DFS 230.
