Niemiecka armata przeciwpancerna 7,5cm Pak 40 (7,5 cm Panzerabwehrkanone 40) z okresu II Wojny Światowej. Prace nad tą armata trwały w latach 1939-1941 w koncernach Kruppa oraz Rheinmetall. Zdecydowane przyspieszenie prac badawczych miało miejsce po rozpoczęciu operacji Barbarossa i napotkaniu przez niemieckie jednostki pancerne czołgów KW-1 oraz T-34. Armata Pak 40 była wprowadzana do jednostek liniowych od końca 1941 roku. Dzięki wysokim parametrom stała się głównym niemieckim działem przeciwpancernym, aż do końca wojny. Była w stanie podjąć walkę ogniową z każdym sowieckim i alianckim czołgiem, aż do pojawienia się takich pojazdów jak IS-2, M26 Pershing czy Centurion. W okresie 1941-1945 wyprodukowano ponad 29.000 szt. tej broni (łącznie z armatami instalowanymi na niszczycielach czołgów). Jej głównym mankamentem była stosunkowa duża waga, co wymagało stosowania do jej transportu ciągnika artyleryjskiego. Dzięki szerokiej gamie amunicji jaką mogła strzelać, często była wykorzystywana jako armata polowa. Wagomiary pocisków wahał się od 4,1kg do 6,8kg. Dane techniczne: kaliber:75mm, masa: 1425kg, prędkość początkowa pocisku: 930m/s (pocisk podkalibrowy), szybkostrzelność: 14 strz./min. Po wojnie armata Pak 40 służyła w armiach min. Albanii, Bułgarii, Czechosłowacji, Finlandii, Rumunii i Węgier.
Niemieckie doświadczenia wyniesione z I wojny światowej, wskazywały jednoznacznie na ogromną rolę artylerii na polu walki oraz nierzadko decydujący wpływ, jaki artyleria wywierała na działania piechoty. Jednocześnie jednak ograniczenia traktatu wersalskiego z 1919 r. utrudniały rozwój tego rodzaju broni w Niemczech w latach 20. XX wieku, a w szczególności – wprowadzania ciężkiej artylerii do jednostek linowych. Ten stan rzeczy uległ zmianie po objęciu władzy przez nazistów w 1933 r., kiedy to rozpoczął się proces właściwie niczym nie skrępowanych zbrojeń. Wiele opracowanych wcześniej modeli dział weszło do szerokiej produkcji. Wprowadzono wówczas (po 1933 r.) do służby na naprawdę szeroką skalę kilka nowych rodzajów dział w tym między innymi: 10.5 cm leFH 18 czy 15 cm sIG 33, czyli podstawową lekką i ciężką haubicę niemieckiej piechoty w czasie II wojny światowej. Warto dodać, że armia niemiecka przykładała do roli artylerii (a zwłaszcza artylerii ciężkiej) na polu walki dużą wagę. Przykładowo, niemiecka dywizja piechoty w chwili wybuchu II wojny światowej miała etatowo na stanie 20 lekkich dział piechoty kal. 75 mm, 6 ciężkich dział kal. 150 mm, 36 lekkich haubic kal. 105 mm oraz 12 ciężkich haubic kal. 150 mm. Warto dodać, że niemiecka taktyka użycia artylerii stawiała nacisk przede wszystkim na celność ostrzału, co z kolei odbijało się czasami negatywnie na jej tempie wchodzenia do akcji.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
