Mitsubishi A6M Reisen (inne nazwy: Zero lub Zeke) to japoński, jednosilnikowy samolot myśliwski o konstrukcji w pełni metalowej w układzie dolnopłata z okresu II wojny światowej. Oblot prototypu miał miejsce 1 kwietnia 1939 roku, a wprowadzenie do służby w lecie 1940. Pierwsze prototypy były napędzane silnikiem Mitsubishi Zuisei 13, ale od modelu A6M2 model 11 wykorzystywano silnik Nakajima NK1B Sakae 12 o mocy 950KM, co uczyniło z samolotu jeden z najlepszych myśliwców wczesnego okresu wojny. Tuż przed wojną i w jej toku powstawały kolejne wersje. Jedną z najsłynniejszych był A6M2 model 21, przygotowany na początku wojny na Pacyfiku jego specjalna wersja ze skrzydłami składanymi przeznaczona dla lotniskowców, która stała się podstawowym japońskim myśliwcem pokładowym. Kolejne wersje to A6M3 oraz A6M5, z których każda miała kilka podwersji. W pierwszej z nich wykorzystano silnik Nakajima Sakae 21 o mocy 1130 KM ze sprężarką, co jednak oznaczało wzrost masy oraz spadek zasięgu i zwrotności. Problem ten starano się rozwiązać w wersji A6M5, poprzez zmianę układu wydechowego, zmianę kształtu skrzydła oraz zrezygnowano z ich składania, co sprawiło, że wzrosła prędkość maksymalna. Oblot tej wersji nastąpił w 1943 roku i był produkowany, aż do końca wojny. Warto odnotować, iż jedną z najszerzej produkowanych wersji A6M5 był samolot A6M5C Model 52C ŤHeiť, którego wyprodukowano blisko 5000 sztuk. Samoloty "Zero" brały udział w toku całej wojny na Pacyfiku służąc przede wszystkim jako myśliwce pokładowe, ale również w niemałym stopniu jako myśliwce Armii. "Ojcem" tego słynnego samolotu był inżynier Jiro Horikoshi, który opierał się na doświadczeniach wyniesionych z prac nad samolotem M5A. Udało mu się opracować samolot bardzo zwrotny, o świetnych właściwościach aerodynamicznych, nadający się idealnie do walki kołowej oraz o sporym zasięgu. Jednak osiągnięto to kosztem opancerzenia oraz brakiem samouszczelniających się zbiorników paliwa. Co więcej, w wyniku braku silników lotniczych o mocy porównywalnej z maszynami amerykańskimi z każdym rokiem wojny "Zero" z "supersamolotu", od 1943 roku, ewoluowało w stronę coraz słabszego rywala P-51, P-47 czy F-4 lub F-6. Okazało się też maszyną wrażliwą na uszkodzenia i bardzo podatną na ostrzał. Nie zmienia to jednak faktu, iż Alianci, aż do 1943 roku, nie posiadali samolotu, który byłby w stanie konkurować z A6M Zero. Dane techniczne (wersja A6M2 model 21): długość: 9,06m, rozpiętość skrzydeł: 12m, wysokość: 3,05m, prędkość maksymalna: 533km/h, prędkość wznoszenia: 15,7m/s, zasięg maksymalny: 3105km, pułap maksymalny 10000m, uzbrojenie: stałe-2 działka Typ 99-1 kal.20mm oraz 2 karabiny maszynowe Typ 97 kal.7,7mm, podwieszane-do 250 kg bomb. Nakajima B5N to japoński samolot bombowo-torpedowy, o trzyosobowej załodze, w układzie dolnopłata z okresu II wojny światowej. Oblot prototypu nastąpił w 1937 roku, a wprowadzenie do służby nastąpiło rok później. B5N stanowił odpowiedź na wymagania Cesarskiej Marynarki Wojennej wobec nowego pokładowego samolotu torpedowego. Prace nad konstrukcją, kierowane przez Katsuji Nakamura, trwały w latach 1935-1937. W chwili wybuchu wojny na Pacyfiku B5N był samolotem lepszym od konkurencyjnych, maszyn alianckich, zwłaszcza od TBD Devastator. Najszerzej produkowana seryjnie wersją samolotu był B5N2 Model 12, który powstał w grudniu 1939 roku i który wykorzystywał nowy silnik- Nakajima NK1A Sakae 11 o mocy 970KM. Samoloty B5N brały udział w wielu bitwach na Pacyfiku i spisały się bardzo dobrze w ataku na Pearl Harbor, w bitwie na Morzu Koralowym oraz pod Midway. Samolot te od około 1943/1944 były przenoszone do szkół lotniczych oraz pełniły funkcji samolotów kamikaze. Powstało ok.1150 egzemplarzy wszystkich wersji. Dane techniczne (wersja B5N2): długość: 10,3m, rozpiętość skrzydeł: 15,52m, wysokość: 3,7m, prędkość maksymalna: 378km/h, prędkość wznoszenia: 6,5m/s, zasięg maksymalny: 1992km, pułap maksymalny 8260m, uzbrojenie: stałe-1 karabin maszynowy Typ 92 kal.7,7mm, podwieszane-1 torpeda Typ 91 o wadze 800kg lub taki sam ładunek bomb. Curtiss P-40 Warhawk to amerykański, jednosilnikowy, samolot myśliwsko-szturmowy o konstrukcji metalowej, w układzie dolnopłata z usterzeniem klasycznym. Oblot prototypu miał miejsce w 1938 roku, a produkcja seryjna toczyła się w latach 1938-1944. Ostatni z rodziny samolotów Hawk - Curtiss P-40 Warhawk był, poza Republic P-47 i North American P-51 Mustang, najliczniej budowanym amerykańskim myśliwcem. W momencie zakończenia produkcji w grudniu 1944 roku liczba maszyn przekroczyła 15000 sztuk. Rozwój konstrukcji rozpoczął się w 1937 roku, kiedy to prototypowy płatowiec wersji 75 został przystosowany do zabudowy rzędowego silnika Allison V-1710-11 o mocy 1167KM. Samolot stał się pierwszą amerykańską konstrukcją zdolną do lotu z prędkością ponad 483km/h. Wersję dla RAF nazwano Tomahawk Mk IIA. Samoloty miały samouszczelniające się zbiorniki paliwa i dwa zabudowane w skrzydle karabiny maszynowe kalibru 7,7mm. Tomahawk MkIIB posiadały amerykański osprzęt radiowy i były uzbrojone w sześć karabinów maszynowych 7,7mm. Niektóre amerykańskie P-40 zmodernizowano w 1941 roku do zadań rozpoznawczych. Otrzymały one oznaczenie RP-40. W tym samym czasie w zakładach Curtiss trwały prace nad przebudową Hawk 81-A. Zmiany objęły zabudowę silnika Allison V-1710-39 o mocy 1167KM, zapewniającego stałą moc do wysokości 3563 metrów, przystosowanie do zabudowy w skrzydle czterech karabinów maszynowych kalibru 12,7mm i montaż węzła podkadłubowego mogącego służyć do przenoszenia jednej bomby o masie 227 kg lub odrzucanego dodatkowego zbiornika paliwa. Armia USA złożyła we wrześniu 1940 roku zamówienie na te maszyny, przyznając im oznaczenie P-40D. Przez następne trzy lata Curtiss dokładał wszelkich starań, by rozszerzyć możliwości zastosowania P-40, tworząc bardzo liczne nowe wersje samolotu. Mimo tych wysiłków, osiągi Warhawka były niższe niż współczesnych mu myśliwców alianckich i państw Osi. Dane techniczne (wersja P-40E): długość: 9,66m, rozpiętość skrzydeł: 11,38m, wysokość: 3,76m, prędkość maksymalna: 580km/h, prędkość wznoszenia: 11m/s, zasięg maksymalny: 1100km, pułap praktyczny: 8800m, uzbrojenie: stałe- 6 karabinów maszynowych M2 kal.12,7mm, podwieszane-do 900 kg ładunku.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
