Autor opracowania: P. Turalski
Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
ORP Burza była polskim niszczycielem (kontrtorpedowcem) z okresu: międzywojennego, II wojny światowej oraz doby powojennej. Stępka pod tę jednostkę została położona w listopadzie 1927 r., wodowanie nastąpiło w kwietniu 1929 r., a wejście do służby w polskiej Marynarce Wojennej miało miejsce w 1932 roku. Długość okrętu wynosiła 107 m, przy szerokości 10,2 metrów. Wyporność dochodziła do ok. 2000 ton, a prędkość maksymalna - do ok. 30 węzłów. Na uzbrojenie – w chwili wodowania - składały się między innymi: 4 działa kal. 130 mm, 2 działa przeciwlotnicze kal. 40 mm czy 6 wyrzutni torpedowych kal. 533 mm.
ORP Burza była jednym z dwóch polskich niszczycieli należących do typu Wicher, który z był z kolei budowany w oparciu o plany francuskich jednostek typu Bourrasque. ORP Burza, choć w chwili wejścia do służby nie była okrętem bardzo nowoczesnym, bez wątpienia stanowiła nową jakość w polskiej marynarce wojennej. Jednostka nie była jednak pozbawiona wad. Przede wszystkim była stosunkowo wolna, wykazywała również pewne problemy ze statecznością, jak również nie posiadała zbyt dużego zasięgu pływania – wada ta stała się sporym minusem zwłaszcza w toku późniejszej służby. ORP Burza została zbudowana w stoczni Chantiers Naval Francais w mieście Blainville-sur-Orne na terenie Francji. W okresie międzywojennym składała liczne kurtuazyjne wizyty, reprezentując polską banderę. W przededniu wybuchu II wojny światowej, realizując plan Pekin, skierowała się do Wielkiej Brytanii i tam – w ramach Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie – kontynuowała walkę, zapisując chwalebną kartę w dziejach polskiej marynarki wojennej. Jednostka wzięła bowiem udział w kampanii norweskiej (1940 r.) oraz w operacji Dynamo, czyli ewakuacji wojsk alianckich z Dunkierki na przełomie maja i czerwca 1940 roku. Później, służyła przede wszystkim na Atlantyku służąc w osłonie konwojów alianckich. W 1942 r. przeszła gruntowną modernizację. W 1944 r. została przeniesiona do rezerwy i pełniła rolę okrętu szkolnego. Wróciła do kraju w 1951 roku i pozostawała w czynnej służbie do 1960 roku. W okresie 1960-1975 pełniła rolę okrętu-muzeum, a w 1977 r. została złomowana.
