Skoda 305 mm model 1911 to ciężka haubica (albo ciężki moździerz oblężniczy) zaprojektowana i zbudowana w zakładach Skoda z okresu I wojny światowej. Pierwsze prototypy działa powstały ok. 1910 roku, a trwała produkcja seryjna trwała w latach 1911-1917/1918 kończąc się wytworzenie ok. 80 egzemplarzy tej broni. Maksymalna donośność wynosiła 11.300 m, a prędkość początkowa pocisku – 340 m/s. Szybkostrzelność dochodziła do 10 strzałów na godzinę. Skoda 305 mm strzelała pociskami o masie 287 kg i 384 kg.
Skoda 305 mm została zaprojektowana do niszczenia betonowych i pancernych fortyfikacji. W toku I wojny światowej była również wykorzystywana do zwalczania artylerii nieprzyjaciela i porażania umocnień ziemnych. W odróżnieniu od wielu ówczesnych dział ciężkich Skoda 305 mm posiadała sporą mobilność – jak na haubicę tego kalibru – dzięki odpowiednio opracowanej lawecie oraz specjalnemu ciągnikowi, dedykowanemu właśnie tej broni. Ponadto ustawienie działa na pozycji zajmowało najczęściej od 2 do 3 godzin, co było dobrym wynikiem jak na standardy I wojny światowej. Powstały trzy warianty Skoda 305 mm. Pierwsza, oznaczona jako M11 była pierwszą wersją produkcyjną. Druga – M11/16 – posiadało solidniejszą konstrukcję, w wyniku czego wzrosła masa broni. Ostatnią wersją M16 lub M17 – cechowała wydłużona lufa oraz inne umiejscowienie oporopowrotników. Broń była intensywnie wykorzystywana przez wojska austrowęgierskie w toku I wojny światowej, zwłaszcza na froncie włoskim i karpackim. Zostały też użyte w 1914 roku przeciwko twierdzom w Liege i Namur na froncie zachodnim. W II wojnie światowej były wykorzystywane m.in.: przez armię niemiecką do ostrzału Linii Maginota w 1940 roku oraz w toku walk pod Sewastopolem w okresie 1941-1942.
Skoda 305 mm model 1911 to ciężka haubica (albo ciężki moździerz oblężniczy) zaprojektowana i zbudowana w zakładach Skoda z okresu I wojny światowej. Pierwsze prototypy działa powstały ok. 1910 roku, a trwała produkcja seryjna trwała w latach 1911-1917/1918 kończąc się wytworzenie ok. 80 egzemplarzy tej broni. Maksymalna donośność wynosiła 11.300 m, a prędkość początkowa pocisku – 340 m/s. Szybkostrzelność dochodziła do 10 strzałów na godzinę. Skoda 305 mm strzelała pociskami o masie 287 kg i 384 kg.
Skoda 305 mm została zaprojektowana do niszczenia betonowych i pancernych fortyfikacji. W toku I wojny światowej była również wykorzystywana do zwalczania artylerii nieprzyjaciela i porażania umocnień ziemnych. W odróżnieniu od wielu ówczesnych dział ciężkich Skoda 305 mm posiadała sporą mobilność – jak na haubicę tego kalibru – dzięki odpowiednio opracowanej lawecie oraz specjalnemu ciągnikowi, dedykowanemu właśnie tej broni. Ponadto ustawienie działa na pozycji zajmowało najczęściej od 2 do 3 godzin, co było dobrym wynikiem jak na standardy I wojny światowej. Powstały trzy warianty Skoda 305 mm. Pierwsza, oznaczona jako M11 była pierwszą wersją produkcyjną. Druga – M11/16 – posiadało solidniejszą konstrukcję, w wyniku czego wzrosła masa broni. Ostatnią wersją M16 lub M17 – cechowała wydłużona lufa oraz inne umiejscowienie oporopowrotników. Broń była intensywnie wykorzystywana przez wojska austrowęgierskie w toku I wojny światowej, zwłaszcza na froncie włoskim i karpackim. Zostały też użyte w 1914 roku przeciwko twierdzom w Liege i Namur na froncie zachodnim. W II wojnie światowej były wykorzystywane m.in.: przez armię niemiecką do ostrzału Linii Maginota w 1940 roku oraz w toku walk pod Sewastopolem w okresie 1941-1942.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat