AA-11 Archer (inna nazwa: R-73) to pocisk kierowany klasy powietrze-powietrze produkcji radzieckiej, a obecnie rosyjskiej, z okresu Zimnej Wojny oraz czasów współczesnych. Pocisk wszedł do linii w latach 1984-1985. Jego długość wynosi 290 cm, przy średnicy 17 centymetrów. Masa pocisku gotowego do strzału wynosi ok. 105 kg, przy czym masa głowicy bojowej wynosi 7,4 kilogramów. Natomiast zasięg skutecznego strzału dochodzi do 30-40 kilometrów, w zależności od wersji.
Prace rozwojowe nad pociskiem AA-11 Archer rozpoczęły się w 1973 r., a ich celem było opracowanie nowego pocisku powietrze-powietrze krótkiego zasięgu, mającego zastąpić w linii pociski AA-8 Aphid. W stosunku do swego poprzednika, AA-11 Archer cechował się wyraźnie większymi rozmiarami, ale także był w stanie przenosić głowicę bojową o zdecydowanie większej masie, jak również miał wydatnie poprawiony zasięg skutecznego strzału. Dzięki zastosowaniu sterowaniu gazodynamicznemu jest uznawany za pocisk wysoce manewrowy, prawdopodobnie przewyższający na tej płaszczyźnie pocisk AIM-9 Sidewinder wcześniejszych wersji. Natomiast podobnie, jak AA-8 był pociskiem w pełni samonaprowadzającym, określanym jako „wystrzel i zapomnij” (ang. fire and forget). Różne warianti pocisku AA-11 Archer, mogą być stosowane na takich maszynach jak: MiG-21, MiG-29, Su-27, Su-35, ale też Mi-24 czy Ka-50.
R-77 (kod NATO: AA-12 Adder) to współczesny, rosyjski pocisk klasy powietrze-powietrze średniego zasięgu. Pierwsze prototypy tej broni powstały w 1982 r., a produkcja seryjna wystartowała w 1984 r., ale pocisk na szerszą skalę wszedł do służby dopiero w 1994 roku. Długość pocisku wynosi 360 cm, przy średnicy 20 centymetrów. Zasięg maksymalny dochodzi do 100 kilometrów, a masa głowicy bojowej wynosi do 22 kilogramów. Prędkość maksymalna jest szacowana na 4 Ma. Pocisk R-77 został opracowany w zakładach Wympieł jako swoista odpowiedź na amerykański pocisk AIM-120 AMRAAM, stąd w krajach zachodnich bywa nazywany „AMRAAMskim”. Jego cechą wyróżniającą są nietypowe stery umieszczone z tyłu pocisku o konstrukcji kratownicowej. Bez wątpienia R-77 jest bardzo skutecznym pociskiem, dorównującym osiągami czy celnością swoim zachodnim odpowiednikom. W toku produkcji powstało kilka wersji seryjnych oraz prototypowych tego pocisku, między innymi: R-77T (pocisk naprowadzana na podczerwień), R-77-1 (wersja o poprawionej aerodynamice), K-77-M (wersja dedykowana maszynie Su-57). Pocisk może być przenoszony przez takie samoloty jak np.: Su-34, Su-35, Su-37 czy MiG-31.
AA-10 Alamo (inne nazwy: R-27 Wympieł) to pocisk kierowany klasy powietrze-powietrze produkcji radzieckiej, a obecnie rosyjskiej, z okresu Zimnej Wojny oraz czasów współczesnych. Pocisk wszedł do linii w 1983 roku. Długość pocisku wynosi 408 cm przy średnicy 23 centymetrów. Masa pocisku gotowego do strzału wynosi ok. 253 kg, przy czym masa głowicy bojowej wynosi 39 kilogramów. Natomiast zasięg skutecznego strzału wacha się w zależności od wersji i wynosi od 80 km (wersja R-27T) do ok. 170 km (wersja R-27EM)
Prace rozwojowe nad prezentowanym pociskiem rozpoczęły się w 1972 r., a w ich toku dążono do stworzenia pocisku powietrze-powietrze przeznaczonego do niszczenia celów na średnich i długich dystansach, jak również starano się, aby osiągał możliwie jak największą prędkość maksymalną. Zastosowano również niekonwencjonalny układ aerodynamiczny pocisku. W toku produkcji powstało kilka wersji pocisku R-27. Pierwszą z nich był pocisk R-27R, czyli wersja podstawowa z półaktywnym, radarowym systemem naprowadzającym o zasięgu do 80 km (w kodzie NATO: Alamo-A). Równolegle powstała wersja naprowadzana termicznie o oznaczeniu R-27T (w kodzie NATO: Alamo-B). Pojawiła się też wersja R-27P, czyli pocisk z pasywną głowicą naprowadzającą (w kodzie NATO: Alamo-D). Różne wariantu pocisku AA-10 Alamo, mogą być stosowane na takich maszynach jak MiG-29 czy Su-27.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat