W 1938r. biuro konstrukcyjne kierowane przez Pawła Suchoja otrzymało zadanie opracowania nowoczesnego samolotu szturmowego. Konstruktor przedstawił projekt szturmowca Su-6A, oznaczanego także Su-6-I. Samolot był jednomiejscowym dolnopłatem, uzbrojonym w 2 działka kal. 20 mm i 2 k.m. w skrzydłach oraz 10 niekierowanych pocisków rakietowych lub bomby o masie 400 kg. Wyposażony został w potężny 18-cylindrowy silnik gwiazdowy M-71 o mocy 2000 KM. Prototyp zbudowano szybko, ale problemy ze strony niedopracowanego silnika spowodowały opóźnienie rozpoczęcia prób w locie aż do stycznia 1941r. Samolot wykazywał dobre osiągi, przewyższając konkurencyjny szturmowiec Ił-2, który jednak został wcześniej skierowany do produkcji seryjnej. W zaistniałej sytuacji podjęcie produkcji Su-6 było pozbawione sensu. Na początku 1942r. pod wpływem doświadczeń pierwszych lat wojny, zapadła decyzja o rozpoczęciu produkcji dwumiejscowego samolotu szturmowego. Suchoj przedstawił projekt Su-6 (2A), oznaczany czasem Su-6-II, różniący się od poprzednika przeprojektowaną kabiną mieszczącą stanowisko strzelca, uzbrojone w w.k.m. UBT. Po obu stronach kabiny znajdowały się komory mieszczące po jednej stukilogramowej bombie, 2 bomby po 250 kg można było przenosić pod skrzydłami. Samolot uzbrojony był ponadto w 2 działka przeciwczołgowe 11-P-37 kal. 37 mm, 2 k.m. SzKAS i 6 pocisków rakietowych RS-82. Napęd stanowił silnik ASz-71F o mocy 2200KM. Próby państwowe przeprowadzone latem 1943r. wykazały dobre osiągi i zwrotność, dowództwo radzieckie do produkcji seryjnej zakwalifikowało jednak samolot Ił-2M. Najprawdopodobniej zdecydował fakt, że Ił-2 był już wcześniej produkowany seryjnie. W 1942r. Komisariat Obrony ZSRR złożył zamówienie na projekt ciężkiego szturmowca, mogącego jednocześnie pełnić rolę bombowca bliskiego zasięgu. Suchoj zaprezentował projekt Su-6-III, znany także jako Su-6 AM-42. Samolot był podobny do Su-6-II, silnik gwiazdowy ASZ-71F zastąpiono rzędowym AM-42 o mocy 2000 KM. Prototyp został oblatany pod koniec 1943r., zastąpienie działek 11-P-37 lżejszymi działkami WJa i wyeliminowanie elementów drewnianych pozwoliło na poprawienie osiągów samolotu, który przewyższał pod tym względem konkurencyjne płatowce Iljuszyna. Niestety, mniejsza o 20-30 km/ h prędkość na małych wysokościach i mniejszy o 100 kg ładunek bomb niż Iła-10 zadecydowały o rozpoczęciu produkcji seryjnej szturmowca Iljuszyna. Dane techniczne (wersja Su-6-III): długość: 9,24m, rozpiętość skrzydeł: 13,5m, wysokość: m, prędkość maksymalna: 514km/h, prędkość wznoszenia: 7,86m/s, pułap praktyczny: 8100m, zasięg maksymalny: 973km.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat