Douglas TBD-1 Devastator był pokładowym samolotem bombowo-torpedowym produkcji amerykańskiej z okresu międzywojennego oraz II wojny światowej w układzie dolnopłata. Napęd zapewniał w wersji podstawowej pojedynczy silnik Pratt and Whitney R-1830-64 o mocy 900 KM. Pierwszy lot tej maszyny miał miejsce w kwietniu 1935 roku. Jej produkcja seryjna trwała w latach 1937-1939 i doprowadziła do powstania ok. 130 samolotów tego typu. Uzbrojenie pokładowe składało się z dwóch karabinów maszynowych kal. 7,62 mm. Samolot mógł też przenosić ładunek bomb o masie do ok. 800 kilogramów albo torpedę Mark XIII o masie ok. 1 tony.
Douglas TBD-1 Devastator został opracowany na zamówienie US Navy, która w połowie lat 30. XX wieku postanowiła wprowadzić do służby nowy, pokładowy samolot bombowo-torpedowy. Poza wersją podstawowym, z chowanym podwoziem kołowym, powstała też wersja TBD-1A ze stałym podwoziem pływakowym. Samolot TBD-1 cechował się co prawda konserwatywną, sprawdzoną konstrukcją, ale w porównaniu z maszynami japońskimi posiadał bardzo słabe osiągi. Pomimo tego, Douglas TBD-1 Devastator był jedną z podstawowych maszyn pokładowych US Navy w toku pierwszych zmagań na Pacyfiku w latach 1941-1942. Wziął aktywny udział w toku bitwy o Midway w czerwcu 1942, gdzie jednak samoloty tego typu poniosły znaczne straty. Samoloty, po tej bitwie, zostały stosunkowo szybko wycofane z użytku i skierowane do zadań szkoleniowych. Ostatecznie wycofano je ze służby w 1943 roku.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat