Bernard Law Montgomery, 1. wicehrabia Montgomery of Alamein urodził się w listopadzie 1887 r., a zmarł w marcu 1976 roku. Był brytyjskim marszałkiem polnym oraz jednym z najlepszych dowódców Imperium Brytyjskiego z okresu II wojny światowej. Bernard Law Montgomery po ukończeniu ukończył edukację średnią w St. Paul’s School, a teoretyczne wykształcenie wojskowe pobierał w Akademii Militarnej w Sandhurst, którą to szkołę ukończył w 1908 r. w wieku 21 lat. Służba wojskowa rozpoczęła się od przydziału do 1. Królewskiego Pułku Piechoty i wysłania do Indii. Bernard Law Montgomery wziął bardzo aktywny udział w I wojnie światowej: brał udział w walkach pod Ypres oraz Baileul w 1914 r., gdzie został ciężko ranny. Został za te bitwy odznaczony Distinguished Service Order. W 1916 r. walczył nad Sommą, już jako oficer sztabowy. W lipcu 1918 r. zostaje mianowany podpułkownikiem i szefem sztabu 47 Dywizji Piechoty. Aktywnie służył też w British Army w okresie międzywojennym, uzyskują stopień brygadiera. Swoje działania w II wojnie światowej rozpoczął od kampanii francuskiej w 1940 roku, jako dowódca 2 Korpusu BEF (ang. British Expeditionary Force). Zasłużył się w toku odwrotu spod Dunkierki. Lata 1940-1942 spędził na Wyspach Brytyjskich. W 1942 r. został skierowany do Afryki Północnej, gdzie otrzymał dowództwo nad 8. Armią. Dowodząc tymi siłami najpierw zahamował niemieckie postępy pod Alam El-Halfa, a później pobił wojska Osi w bitwach pod El-Alamein, odnosząc swoje największe i najsłynniejsze zwycięstwo. Dowodził później 8. Armię w czasie walk w Afryce Północnej, w toku lądowania na Sycylii oraz w południowych Włoszech w 1943 roku. Był jednym z wysokich rangą alianckich oficerów, którzy zaplanowali i wdrożyli plan lądowania w Normandii w czerwcu 1944 r. Po lądowaniu jego siły walczyły w rejonie Caen, gdzie pomimo licznych taktycznych porażek ostatecznie odniósł zwycięstwo. Później (wrzesień 1944) nadzorował nieudaną operację Market-Garden. Po II wojnie światowej pełnił ważne stanowiska w strukturze armii brytyjskiej, a później także NATO. Karierę wojskową zakończył w 1958 roku.
George Patton (właściwie: George Smith Patton Junior) urodził się w 1885 r., a zmarł w 1945 roku. Był jednym z najbardziej rozpoznawalnych i zdaniem wielu – jednym z najlepszych amerykańskich generałów doby II wojny światowej. Pierwsze doświadczenia wojenne zdobywał w toku misji gen. Pershinga do Meksyku w 1917 roku, a później uczestniczył w I wojnie światowej w Europie. Był głównym organizatorem amerykańskiego korpusu pancernego w toku tego konfliktu, ale walczył też na pierwszej linii frontu gdzie został ciężko ranny. Za męstwo w obliczu wroga udekorowany orderami Purple Heart oraz Distinguished Service Cross. Generał George Patton rozpoczął swój udział w II wojnie światowej od udziału w operacji Torch, czyli lądowania Aliantów w Afryce Północnej (koniec 1942 r.). Następnie walczył na Sycylii (1943 r.), gdzie jednak doszło do incydentu ze spoliczkowaniem żołnierza cierpiącego na zespół stresu pourazowego. W związku z nim został odsunięty od komendy na dłuższy czas. Powrócił na linię frontu na czele 3. Armii USA w toku operacji Cobra w sierpniu 1944 r., gdzie wykazywał się sporym zmysłem taktycznym i umiejętnym koordynowaniem działań wojsk lądowych oraz lotnictwa. Prawdopodobnie największą sławę przyniosły mu dokonanie 3.Armii w toku operacji w Ardenach na przełomie lat 1944-1945, kiedy to potrafił w niesamowicie szybkim tempie zmienić front działania swej armii i przejść do kontrataku. Zginał w wypadku samochodowym na terenie okupowanych Niemiec. Generał George Patton był postacią nieszablonową, o wielkich talentach organizacyjnych, sporych umiejętnościach taktycznych i operacyjnych, wykazując duże męstwo osobiste. Jednocześnie nosił przydomek „krew i bebechy” (ang. blood and guts), wierzył, że jest reinkarnacją rzymskiego legionisty i napoleońskiego generała.
Erich von Manstein (właściwie: Fritz Erich von Lewinski) urodził się w listopadzie 1887 r., a zmarł w czerwcu 1973 roku w wieku 86 lat. Był niemieckim feldmarszałkiem z okresu II wojny światowej, uznawany dość powszechnie za najwybitniejszego niemieckiego dowódcę tej wojny. Przyszły feldmarszałek urodził się w rodzinie o długich tradycjach wojskowych. Po chrzcie jego rodzice, przekazali małego Ericha siostrze matki oraz jej mężowi, którzy nie mogli mieć dzieci. W wieku 14 lat został zaadaptowany przez przybranych rodziców, a z czasem zaczął się posługiwać tylko ich nazwiskiem, czyli von Manstein. W 1900 r. rozpoczął swoją karierę wojskową, wstępując jako kadet do szkoły pruskiego korpusu kadetów, a w 1906 r., po zdaniu matury, już w stopniu podchorążego wstąpił do 3. Spieszonego Pułku Gwardii. W latach 1913-1914 pobierał nauki w akademii wojskowej. Erich von Manstein wziął czynny udział w I wojnie światowej, walcząc między pod Namur oraz Jeziorami Mazurskimi w 1914 roku. Od lata 1915 r., po odniesieniu ciężkiej rany i awansie na stopień kapitana, służył przede wszystkim w sztabach. Wojnę zakończył jako szef wydziału operacyjnego 213. Dywizji Piechoty. W okresie międzywojennej pozostał w Reichwechrze, a jego kariera rozwijała się dalej. W chwili wybuchu II wojny światowej miał już stopień generała porucznika. W toku kampanii wrześniowej w 1939 r. był szefem sztabu Grupy Armii „A”. Powszechnie przyjmuje się, że to Erich von Manstein opracował w swej istocie genialny plan operacji przeciwko Francji, który przeszedł do historii jako „plan cięcia sierpem” i który był realizowany w okresie maj-czerwiec 1940 roku. Przyniósł on Wehrmachtowi wielkie i błyskotliwe zwycięstwo. Za udział w II etapie kampanii we Francji został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. W toku operacji Barbarossa dowodził LVI Korpusem Pancernym, z powodzeniem działając w ramach Grupy Armii „Północ”. We wrześniu został dowódcą 11. Armii walczącej na południu ZSRR. W lipcu 1942 r. zdobył na jej czele Sewastopol, za co otrzymał awans na feldmarszałka. Już jako dowódca Grupy Armii „Południe” wygrał III bitwę pod Charkowem w marcu 1943 roku. Kilka miesięcy później walczył pod Kurskiem w lipcu tego samego roku. W marcu 1944 r. został zwolniony przez Hitlera ze stanowisk dowódczych. Aż do końca wojny nie dowodził już żadnymi jednostkami. W 1945 r. został aresztowany przez Brytyjczyków, a w wyniku nacisków sowieckich został oskarżony o zbrodnie wojenne i skazany na 18 lat więzienia, ale w 1950 r. karę tę zmniejszono, a w 1953 r. został zwolniony z więzienia. Po wyjściu z więzienia położył spore zasługi w odbudowie niemieckiej Bundeswehry, jako doradca. Zmarł w dniu 10 czerwca 1973 roku.
Charles André Joseph Marie de Gaulle, późniejszy generał oraz prezydent Republiki Francuskiej, przyszedł na świat w dniu 22 listopada 1890 r. w mieście Lille w północno-wschodniej Francji. Wychował się w rodzinie o konserwatywnych, patriotycznych i katolickich tradycjach, a bazując na wartościach wyniesionych z domu podjął decyzję o związaniu swego życia z wojskiem. W 1912 r. ukończył akademię Saint-Cyr, i wziął aktywny udział w okresie Wielkiej Wojny, wykazując się w jej toku osobista odwagą (był kilkukrotnie ranny!), a w toku bitwy pod Verdun dostał się do niemieckiej niewoli. W okresie 1918-1939 pozostał w armii francuskiej, pnąc się po szczeblach kariery, a jednocześnie zdecydowanie orędując za mechanizację i zmotoryzowaniem sił zbrojnych swej ojczyzny. Był jednym z niewielu wysokich rangą oficerów francuskich, który w 1940 r. wykazywał się duchem ofensywy i umiejętnie dowodził powierzoną sobie dywizję pancerną. Po 1940 r., będąc na emigracji w Wielkiej Brytanii, od samego początku nawoływał swych rodaków do walki z okupantem oraz założył Komitet Wolnej Francji, który z czasem stał się oficjalnym reprezentantem Francji na arenie międzynarodowej. Po II wojnie światowej był jednym z najważniejszych francuskich polityków, który walnie przyczynił się do powojennej odbudowy oraz prosperity nazywanej w języku francuskim Les Trente Glorieuses. W latach 1959-1969 był prezydentem swego kraju. Będąc na tym urzędzie wprowadził nową konstytucję, przekształcającą IV Republikę, w V Republikę oraz kończąc krwawy konflikt w Algierii (1954-1962). Powszechnie jest dzisiaj uznawany za jednego z największych, francuskich mężów stanu w XX wieku, a może i w całej historii tego kraju. Charles de Gaulle zmarł w dniu 9 listopada 1970 r. i został pochowany na cmentarzu w miejscowości Colombey-les-Deux-Églises.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat