Vallejo 71204 Air War Color Series - USAF Colors "Vietnam War" Scheme SEA set

Zestaw z kolorami Model Air opracowanymi do malowania samolotów USAF rozmieszczonych w Azji Południowo-Wschodniej podczas wojny w Wietnamie. Schematy kamuflażu stosowane w tym teatrze działań są znane jako SEA (South East Asia), a ich wariant był używany przez bombowce SAC (Strategic Air Command).

SEA to trójbarwny schemat malowania samolotów USAF podczas wojny wietnamskiej. Powodem stworzenia tego maskującego kamuflażu była sytuacja związana z kampanią bombową ROLLING THUNDER w Wietnamie Północnym od marca 1965 do listopada 1968. Na początku kampanii pewnym problemem było uczestnictwo w przestrzeni powietrznej samolotów USAF i NAVY. W tym celu Wietnam Północny został podzielony geograficznie na "pakiety tras" (RP) rozpoczynające się na północ między Wietnamem Północnym i Południowym. USAF miało RP I. Następnie na północ w górę Marynarka otrzymała RP II, III i IV. Duży obszar został podzielony na RP V i VI. RP VI. Zawierał on Hanoi, stolicę, i Haiphong, największy port morski. Lotniskowce marynarki wojennej operowały na północnych krańcach Zatoki Tonkińskiej, u wybrzeży Wietnamu Północnego. Miejsce to przez całą wojnę nosiło nazwę "Yankee Station". Kiedy Marynarka Wojenna wykonywała loty w RP II, III i IV, najgłębsza granica Wietnamu Północnego w głąb lądu od plaży wynosiła około 50 mil. Od momentu, gdy samolot Marynarki Wojennej przelatywał nad plażą z prędkością 500 węzłów, mógł pokonać całą 50-milową głębokość w ciągu pięciu lub sześciu minut. Do czasu zrzucenia bomb i powrotu nad morze inną trasą, lotnicy Marynarki znajdowali się w przestrzeni powietrznej wroga 12-13 minut. W RP VI-B największa głębokość penetracji śródlądowej Marynarki z morza wynosiła około 110 mil, w pobliżu granicy chińskiej. Misje tak daleko w głąb lądu, z wielu powodów, były nietypowe. Większość misji w RP VI-B trwała około 20 minut zarówno na wejście, jak i wyjście znad morza. Podsumowując samoloty Marynarki Wojennej spędzały większość czasu w powietrzu nad oceanem i barwy maskujące nie miały wielkiego znaczenia. Bezpieczeństw załogi i samolotów było dla US NAVY operującej nad wodą było najwyższym priorytetem, zachowano więc szary schemat malowania. USAF odbywało swoje misje w Wietnamie Północnym z Tajlandii, a lot tam i z powrotem odbywał się w 100% nad lądem. Tajlandia była sprzymierzonym terytorium ale Laos stawał się coraz mniej gościnny. Po zdobyciu doświadczenia piloci USAF zaczęli latać do RP VI-A i RP V. Loty te trwały minimum 20 minut a w większości przypadków były dłuższe. Gdy armia północnowietnamska coraz bardziej wkraczała do północno-wschodniego Laosu, instalował również broń przeciwlotniczą co uczyniło przestrzeń powietrzną Laosu coraz bardziej niebezpieczną. W przypadku takich lotów pilot mógł łatwo znaleźć się nad wrogim terytorium przez ponad 40 minut. Biorąc pod uwagę, że północnowietnamskie myśliwce mogły również patrolować te rejony dowództwo Sił Powietrznych uznało, że cała przestrzeń powietrzna SEA nad lasem i dżunglą wymaga odpowiedniego kamuflażu.