Wojna wietnamska, nazywana też II wojną indochińską (ang. Vietnam War) toczyła się od 1964 r. (wydarzenia w Zatoce Tonkińskiej) albo od 1965 r. (lądowanie pierwszych, większych sił amerykańskich w Wietnamie) do 1975 r., czyli do chwili zajęcia Wietnamu Południowego przez Wietnam Północny. Przeciwnikami w tej wojnie, były z jednej strony Stany Zjednoczone wspierające swego sojusznika, czyli Wietnam Południowy oraz Wietnam Północny, wraz z komunistyczną partyzantką Vietcong, wspierany (w taki lub inny sposób) przez ChRL oraz ZSRR. Przyjmuj się, że jednorazowo, maksymalnie, Wietnam Północny zaangażował w konflikt ok. 690.00 żołnierzy, Vietcong – ok. 200.000 ludzi, natomiast Stany Zjednoczone osiągnęły szczyt swego zaangażowania w 1969 r. kiedy to w Wietnamie znajdowało się ok. 540.000 amerykańskich żołnierzy. Bezpośrednią przyczyną konfliktu był roszczenia i ambicje Wietnamu Północnego do przejęcia władzy i kontroli nad swym południowym sąsiadem, na co nie mogły i nie chciały się zgodzić Stany Zjednoczone. Wojna wietnamska była doskonałym przykładem wojny partyzanckiej, w którym wysoce zaawansowane technologiczne siły zbrojne USA, ponosiły spore straty i finalnie przegrały w starciu z wojskami wyposażonymi nieporównywalnie gorzej. Warto dodać, że z czysto militarnego punktu widzenia wojska amerykańskie potrafiły zadawać swemu przeciwnikowi ogromne straty (np. ofensywa Tet z 1968 r.), ale na tzw. „froncie domowym” całkowicie ją przegrały. Często przyjmuje się, że wojna wietnamska została przegrana przez USA przede wszystkim z powodu napięć w amerykańskim społeczeństwie, jego niechęci do tej wojny oraz nieumiejętności amerykańskiego establishmentu do przekonywującego jej uzasadnienia. Wojna wietnamska zakończyła się ostatecznie w 1975 r. całkowitą porażką Stanów Zjednoczonych, które były zmuszone wycofać się z Wietnamu i pogodzić się ze zjednoczeniem Wietnamu przez komunistyczny rząd w Hanoi. Na pewien czas wyraźnie się również zmniejszył prestiż tego państwa na arenie międzynarodowej.
Amerykańska 1 Dywizja Kawalerii (ang. 1st Cavalry Division) nazywana potocznie “First Team” została sformowana w 1921 roku z już istniejących oddziałów kawalerii US Army. W 1943 r. została przekształcona w dywizję piechotę choć zachowała swoje tradycje i nietypową strukturę organizacyjną. W toku II wojny światowej dywizja służyła na Dalekim Wschodzie, walcząc na Nowej Gwinei oraz Filipinach. Po 1945 r. trafiła do Japonii, jako część sił okupacyjnych. Wzięła też intensywny udział w czasie wojny koreańskiej (1950-1953). W latach 60. XX wieku dywizja przeszłą głęboko reorganizację, w wyniku której stała się dywizją aeromobilną, wykorzystującą do swego transportu przede wszystkim śmigłowce. Warto dodać, że dopiero w dywizji doskonalono i dopracowywano taktykę użycia tak nowatorskiej jednostki taktycznej. Zmieniono też jej nazwę na 1st Cavalry Division (Aeromobilne). W 1965 r. dywizja została wysłana do Wietnamu, gdzie jako cały związek taktyczny pozostawała do 1971 roku, a częściowo – do 1972 roku. W toku tego konfliktu poniosła ciężkie straty – jedne z największych spośród wszystkich zaangażowanych w tę wojnę jednostek amerykańskich. Po powrocie do USA została w 1975 r. przekształcona w dywizję pancerno-zmechanizowaną, którą pozostaje do dnia dzisiejszego. Wzięła marginalny udział w I wojnie w Zatoce (1990-1991). Brała za to aktywny udział w działaniach stabilizacyjnych w Afganistanie oraz Iraku po 2001 roku.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
