Francuska, uniwersalna armata morska kal. 100 mm (pierwotna nazwa: 100mm/55 Modèle 53) weszła do służby w Marine Nationale w 1958 roku. Masa działa sięga 22 t, a długość lufy liczy sobie 55 kalibrów, czyli ok. 550 centymetrów. Pierwotnie załoga składała się z 2 osób, ale armata stosunkowo szybko stała się w pełni zautomatyzowana. Jej teoretyczna szybkostrzelność sięga 78 strz./min., przy prędkości początkowej pocisku rzędu 870 m/s. Maksymalna efektywna donośność jest szacowana na ok. 17.000 metrów.
Uniwersalna armata morska kal. 100 mm została opracowana w ośrodku badawczym STCAN, a prace rozwojowe nad nią wystartowały w 1953 roku. Ich celem było stworzenie rzeczywiście uniwersalnej armaty morskiej, zdolnej do skutecznego zwalczania celów powietrznych i nawodnych, jak również pozwalającej na prowadzenie efektywnego ostrzału brzegu. Zakładano również od samego początku, że armata będzie stosowana na różnego typu okrętach, o różnej wielkości, z tego względu starano się, aby była możliwie kompaktowa i cechowała się rozsądną masą własną. Wszystkie te założenia w dużym stopniu udało się osiągnąć, a nowa armata morska kal. 100 mm francuskiej Marine Nationale okazała się sporym sukcesem konstrukcyjnym. Rzecz jasna z biegiem czasu broń była modernizowana i doskonalona.
Chronologicznie pierwsza wersja to Modèle 53 z ręcznym ładowaniem oraz szybkostrzelnością na poziomie 60 strz./min. W kolejnej wersji (Modèle 64) poprawiono szybkostrzelność oraz wprowadzono bardzo nowoczesny jak na swój czas system odpalania broni. Niedługo później wprowadzono Modèle 68 w której przede wszystkim obniżono masę działa i wieży oraz wprowadzono częściowo automatyczne ładowanie. W oparciu o tę wersję powstały modele: CADAM oraz 100 TR. Armaty tego typu były montowane na wielu klasach okrętów Marine Nationale, by wskazać chociażby: lotniskowce Clemenceau, niszczyciele klasy Surcouf (T-47) czy Georges Leygues albo fregaty La Fayette. Była również eksportowana do między innymi: Argentyny, Belgii Turcji czy RFN.