Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
V2 (niem.Vergeltungswaffe-2 – broń odwetowa nr.2) był niemieckim, rakietowym pociskiem balistycznym z okresu II wojny światowej. V2 był jednostopniowym pociskiem rakietowym na paliwo ciekłe o zasięgu od 320-380 kilometrów zdolnym do przenoszenia głowicy o masie do 975 kilogramów.
Pierwsze projekty i założenia teoretyczne pocisku pionowego startu napędzanego silnikiem rakietowym powstały w Niemczech już w połowie lat 30. XX wieku. Stosunkowo szybko pomysłem zainteresowały się niemieckie siły zbrojne i zaczęły łożyć na prace badawcze spore sumy pieniędzy. Od 1937 roku prace koncentrowały się na wyspie Uznam, w okolicy Peenemunde w specjalnie do tego celu stworzonym i zbudowanym właściwie od podstaw ośrodku badawczym, którego pracami kierował Werner von Braun. Pierwsze udane starty V2 miały miejsce w 1942 roku, a w 1943 roku rozpoczęto budowę linii montażowej pocisków, jednak prace nad nową bronią bardzo skutecznie opóźnił nalot RAF przeprowadzony w sierpniu 1943 roku na ośrodki badawcze w Peenemunde. Brytyjczycy kierowali się tutaj informacjami zdobytymi przez wywiad AK. Pomimo tego, pierwsze V2 weszły do linii na początku 1944, ale ich pierwsze użycie bojowe miało miejsce dopiero we wrześniu 1944 roku. Głównym ich celem było atakowanie miast brytyjskich, zwłaszcza Londynu. Szacuje się, że w okresie od września 1944 do marca 1945 roku wystrzelono ok. 5500 pocisków, z czego ok. 70% trafiło w cel. Bez wątpienia V2 była bronią rewolucyjną, która wywarła spory i wyraźny wpływ na rozwój pocisków balistycznych w okresie Zimnej Wojny, ale posiadała także sporo wad: właściwie nie można było sterować pociskiem V2 w locie, jej celność była tragicznie słaba (potrafiła uderzyć kilka kilometrów od zamierzonego celu!), trudno też było określić dokładny zasięg rakiety. Jej wpływ na przebieg II wojny światowej był marginalny.
Antares (inna nazwa: Taurus II) to współczesna, amerykańska rakieta nośna, która swój pierwszy lot wykonała w kwietniu 2013 roku. Wysokość (długość) rakiety w modelu Antares 230 wynosi 42,5 m, przy średnicy rzędu 3,9 metra. Masa całkowita rakiety gotowej do startu, wynosi 298 ton, a rakieta jest w stanie wynieść w przestrzeń kosmiczną ładunek o masie od 5 do 8 ton, w zależności od modelu.
Rakieta Antares została opracowana przez amerykańską firmę Orbital Sciences Corporation, która obecnie stanowi część koncernu Northrop Grumman. Została wytworzona w celu wynoszenia na orbitę statku kosmicznego Cygnus, dedykowanego w pewien sposób obsłudze Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ang. International Space Station). Warto wskazać, że od 2013 r. do chwili obecnej powstało kilka wariantów tej rakiety oznaczonych między innymi jako Antares: 110, 120, 130 czy 230. Różniły się one od siebie przede wszystkim rozmiarami oraz masą ładunku, którą mogły (mogą) wynieść na orbitę okołoziemską. Co ciekawe, część z nich to rakiety dwustopniowe, a część – trójstopniowe. Spośród 13 zrealizowanych startów rakiety Antares, 12 zakończyło się pełnym powodzeniem.
