NIKO MODEL ZW7041B 2 PDR. Q.F. Mk.VIII GUN on a single Mk. VIII mountng (5 to a pack)

Ordnance QF 2-pounder była brytyjską armatą przeciwpancerna kalibru 40 mm z okresu II wojny światowej. Jej pierwsze prototypy powstały w połowie lat 30. XX wieku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1936-1940 roku. W sumie wyprodukowano ok. 12.000 egzemplarzy tej broni. Prędkość początkowa pocisku przeciwpancernego oscylowała wokół 800 m/s, a szybkostrzelność dochodziła do 22 strzałów na minutę, przy donośności maksymalnej 1000 metrów.

Pierwotnie armata Ordnance QF 2-pounder była projektowana jako lekkie działo wsparcia piechoty, jednak w związku ze stosunkowo sporą masą oraz uwarunkowaniami konstrukcyjnymi, utrudniającymi jej poruszanie się w terenie bez pojazdu mechanicznego została przekształcona w armatę przeciwpancerną. W nowej roli sprawdzała się bardzo dobrze i na początku II wojny światowej była uznawana za jedną z najlepszych tego typu broni na świecie. Była również montowana – po stosownych modernizacjach – w czołgach typu Tetrarch, Valentine, Matilda Mk. II oraz pierwszych modelach wozów Churchill. Wersja holowana była szczególne intensywnie używana przez wojska brytyjskie w toku walk we Francji w lecie 1940 roku oraz w kampanii w Afryce Północnej w okresie 1940-1942. Armata Ordnance QF 2-pounder zaczęła być wycofywana ze służby w 1942 roku.