Maestro Models K7249 2 x RB27 AIM-26B Falcon incl. fin alignment tool

AIM-26 Falcon (inne oznaczenie: GAR-11) był amerykańskim, kierowanym pociskiem rakietowym klasy powietrze-powietrze z okresu Zimnej Wojny. Prace rozwojowe były realizowane od 1956 r., a wejście do służby nastąpiło w 1961 roku. W przypadku wersji podstawowej (AIM-26A) długość pocisku wynosiła 2,14 m, przy średnicy korpusu 29 cm oraz rozpiętości skrzydeł (lotek) rzędu 62 centymetrów. Przyjmuje się, że zasięg operacyjny sięgał ok. 10 kilometrów. Z kolei masa własna broni sięgała 92 kg. Pocisk mógł przenosić głowicę atomową W54.

AIM-26 Falcon został opracowany przez zakłady Hughes Electronics na potrzeby amerykańskich sił powietrznych, jako pocisk zdolny do skutecznego i pewnego zwalczania sowieckich bombowców strategicznych. W celu skrócenia prac badawczo-rozwojowych, konstrukcję nowego pociski oparto o już wytwarzany AIM-4 Falcon. W stosunku do niego, odróżniał się wymiarami (był większy i miał większą średnicę) oraz otrzymał całkowicie nową głowicę bojową. Był natomiast wolniejszy od swego pierwowzoru. W toku produkcji powstały dwie główne wersje: AIM-26A Falcon (wersja z głowicą nuklearną) oraz AIM-26B Falcon (wersja z klasyczną, 18-kilogramową głowicą odłamkowo-burzącą). Głównym nosicielem rakiety w USAAF był F-102 Delta Dagger. Pocisk, z konwencjonalną głowicą, eksportowano do Szwajcarii, a w Szwecji była realizowana jego produkcja licencyjna.