Operacja Overlord to aliancka operacja ofensywna, zakładająca desant powietrzny i morski w Normandii (północna Francja), która rozpoczęła się w dniu 6 czerwca 1944 r., a oficjalnie dobiegła końca 30 sierpnia tego samego roku. Po stronie alianckiej, w pierwszych kilkunastu dniach operacji, wzięło w niej udział ok. 1,4 miliona żołnierzy, przy czym liczba ta wzrosła finalnie do ok. 2,1 miliona ludzi. Głównodowodzącym był amerykański gen. D. D. Eisenhower. Notabene, późniejszy prezydent USA w latach 1953-1961. Po stronie niemieckiej, walczyło początkowo ok. 0,3 miliona żołnierzy, przy w sumie zaangażowanych siłach szacowanych na ok. 0,65 miliona ludzi. Formalnym głównodowodzącym był feldmarszałek Gerd von Rundstedt. Plany operacji lądowania Aliantów zachodnich w Europie były opracowywane już od 1942 r., ale finalna ich postać wykrystalizowała się w 1943 roku. Operacja, która ostatecznie uzyskała kryptonim Overlord, zakładała lądowanie wojsk sojuszniczych – Amerykanów i Brytyjczyków, ale też między innymi Kanadyjczyków, wojsk Wolnej Francji, a później Polaków – na terenie Normandii z jednoczesnym przeprowadzeniem desantu morskiego i powietrznego. Zakładała zaangażowanie gigantycznej flotylli jednostek pomocniczych i desantowych (w sumie ponad 4000 jednostek pływających) oraz ponad 10.000 samolotów. Z tego powodu operacja Overlord przeszła do historii jako największa operacja desantowa w historii wojen! Działania rozpoczęły się 6 czerwca 1944 r. (tzw. D-Day) od lądowania aliantów na plażach Normandii. Po zdobyciu przyczółków i ich połączeniu nastąpił okres impasu i niemożności przebicia niemieckiej obrony, czego przykładem mogą być ponawiane alianckie ataki na miasto Caen. Przełomem okazała się dopiero operacja Cobra z końca lipca 1944 r., która doprowadziła do przełamania i wyjścia na tyły wojsk niemieckich. W wyniku tego manewru nastąpił niemiecki odwrót, który kosztował Wehrmacht sporo sił i środków. Polityczno-militarnym efektem operacji było wyzwolenie Paryża i lwiej części Francji oraz faktyczne stworzenie tzw. II frontu w Europie.
Amerykańska 29 Dywizja Piechoty (ang. 29th Infantry Division) nazywana potocznie „Blue and Gray Division” została sformowana w lipcu 1917 roku. W przeciwieństwie do 1 Dywizji Piechoty została skierowana na front zachodni dopiero na początku lata 1918 roku. Zdążyła wziąć udział w bitwie pod Meuse-Argonne w czerwcu 1918 roku, ale była to jej pierwsza i ostatnia wielka batalia w I wojnie światowej. Jednostka została zdemobilizowana w maju 1919 roku. Jednak już w 1923 r. została sformowana ponownie. Jednostka już w 1942 r. została przerzucona z USA do Wielkiej Brytanii, gdzie była przygotowywana do desantu na kontynent. Jej pododdziały nacierały jako pierwsze szturmowały plażę Omaha w dniu 6 czerwca 1944 roku, a później walczyły w północnej Francji (między innymi pod Saint-Lo). Po zakończeniu kampanii w Normandii jednostka odpowiadała za oblężenie Brestu realizowane od 25 sierpnia do 18 września 1944 roku. Od grudnia 1944 do końca lutego 1945 r. stacjonowała na terenie Belgii. Wzięła też udział w forsowaniu Renu oraz zajmowaniu zachodnich Niemiec w kwietniu-maju 1945 roku. W toku II wojny światowej dywizja straciła ok. 3900 zabitych oraz ok. 15.500 rannych.
Już po pierwszych doświadczeniach wyniesionych z walk Afryce Północnej na przełomie lat 1942-1943 US Army przeprowadziła zmianę etatu amerykańskiej dywizji piechoty. Od 1943 r., etatowo każda dywizja piechoty posiadała trzy pułki piechoty, złożone z kolei z trzech batalionów piechoty. Dodatkowo w skład pułku piechoty wchodziły też inne oddziały, na przykład: kompania przeciwpancerna, kompania artylerii czy kompania sztabowa. W sumie pułk piechoty US Army liczył ok. 3100 żołnierzy. Należy też pamiętać, że w skład dywizji wchodził tez silny komponent artyleryjski złożony z czterech batalionów artylerii – 3 lekkich i 1 średniego, który były najczęściej uzbrojone w haubice kal. 105 i 155 mm. Do tego dochodził jeszcze między innymi batalion inżynieryjny, kompania naprawcza, jednostka zwiadowcza czy pluton Military Police. W sumie, amerykańska dywizja piechoty od 1943 r. liczyła ok. 14.200 ludzi. Dość wyraźnie górowała artylerię nad dywizją niemiecką oraz posiadała znacznie lepsze i – przede wszystkim – w pełni zmotoryzowane środki transportu, co czyniło z niej wysoce mobilną formację taktyczną. Posiadała też znacznie bogatsze „indywidualne” uzbrojenie przeciwpancerne w postaci sporej liczby wyrzutni bazooka, których było ponad 500 w całej dywizji.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
