RB-Model 48P21 Amunicja 57 mm OQF 6 pdr L/50 & L/36.5

Armata Ordnance QF 6-pounder 7 cwt to brytyjska, holowana armata przeciwpancerna (ppanc.) kal. 57 mm z okresu II wojny światowej. Prace projektowe nad tą bronią wystartowały już w 1938 r., ale broń weszła do służby w British Army dopiero w 1941 roku. Armata została opracowana w celu zastąpienia w linii działa QF2 kal. 40 mm. W stosunku do swego poprzednika cechowała się znacznie lepszymi właściwościami balistycznymi oraz możliwościami penetracji pancerza, a co równie ważne – mogła też z powodzeniem pełnić rolę lekkiego działa wsparcia piechoty. Została użyta bojowo po raz pierwszy w toku walk w Afryce Północnej w maju 1942 roku. Warto dodać, że w oparciu o działo Ordnance QF 6-pounder 7 cwt powstało także działo morskie i przeciwlotnicze. Armata była też produkowana licencyjnie w USA. Armata Ordnance QF 6-pounder strzelała kilkoma rodzajami pocisków. Przede wszystkim była zdolna strzelać pociskiem AP (ang. AP - armour piercing), czyli pełnokalibrowym pociskiem ppanc. Taki pocisk mógł dokonać penetracji płyty pancernej o nachyleniu 60 stopni o grubości 112 mm na dystansie 500 metrów, o grubości 89 mm na dystansie 1000 metrów oraz 70 mm na dystansie 1500 metrów. Od początku 1944 roku armata mogła też strzelać pociskami typu APDS (ang. Armour Piercing Discarding Sabot), czyli pociskiem ppanc. podkalibrowy z odrzucanym sabotem. W tym przypadku parametry przebijalności były wyraźnie lepsze: na dystansie 500 m pocisk mógł pokonać 160 mm stali pancernej, na dystansie 1000 m - 140 mm, a na dystansie 1500 metrów – ok.120 mm stali. Parametry te były znacząco lepsze od armaty QF2 kal. 40 mm.