Vallejo 70609 Surface Primer Russian green 4BO

Produkt ten został przygotowany w celu ułatwienia i przyspieszenia pracy nad modelami. Połączenie primera z kolorem bazowym pozwala na sporą oszczędność czasu i uzyskanie efektów podczas jednego procesu zamiast dwóch. Jest to primer w kolorze rosyjkiej zieleni z okresu II wojny światowej. Pomalowanie w takiej sytuacji podkładem czarnym zaciemni, a jasnym zbytnio rozjaśni model. Idealnym podkładem jest ten o zbliżonej do docelowej barwy. Aplikacja primera jest możliwa bez rozcieńczania, bezpośrednio z opakowania, wymaga jednak nieco wyższego ciśnienia w aerografie. Z racji swojego składu najlepiej malować dyszami o wielkości 0,4 lub 0,5 mm. Przy malowaniu rozkłada się na gładką, jednolitą powierzchnię, dobrze wnikając w zakamarki modelu. Po malowaniu najlepiej odczekać 24h przed kolejnymi etapami. Farba ta była jedna z kilku używanych przez armię rosyjską w tamtym okresie - farba ochronna 4BO. Farba ta zadebiutowała w 1939 r. i przetrwała w służbie do połowy lat 50. Bez wątpienia był to najbardziej rozpowszechniony radziecki kolor wojskowy używanym podczas II wojny światowej. Stosowany do malowania pojazdów wojskowych, artylerii i sprzętu wojskowego (skrzynki na amunicję, hełmy). Najważniejszą cechą tej farby było tzw. ND (НД - не дешифрироваться). Termin ten jest trudny do przetłumaczenia z języka rosyjskiego. Zasadniczo oznacza to, że farba dobrze komponowała się z otoczeniem, zwłaszcza z roślinnością. Zgodnie z oficjalnymi instrukcjami, farba 4BO była przeznaczona do malowania całego pojazdu jednolicie.. W przypadku kamuflażu wielobarwnego, sytuacja wyglądała inaczej. Ze względu na fakt, że farby Dark Brown i Sand nie miały właściwości ND, zdecydowano się na użycie innych zielonych farb K Ochronna (ZK) i Zwykła Ochronna (ZO). W praktyce sytuacja była o wiele bardziej skomplikowana. Na czołgi i ciężarówki jednolicie pomalowane farbą ochronną 4K często nakładano łaty w kolorze ciemnobrązowym lub piaskowym. A ciężarówki jednolicie pomalowane farbą Ochronną 4BO były przecierane szmatką nasączoną naftą, co nadawało całemu pojazdowi matowy wygląd. Swoją drogą przed nałożeniem farb kamuflażowych powierzchnia czołgu lub innego pojazdu wojskowego musiała być odpowiednio przygotowana - czysta i wolna od rdzy. Najpowszechniejszym sposobem było użycie piaskarek. Metoda ta miała wiele zalet: duża siła czyszczenia, niskie koszty, wysoka skuteczność. W ten sposób usuwano również stare warstwy farby. Czasami stosowano również czyszczenie chemiczne, ale było ono o wiele bardziej  skomplikowane i kosztowało więcej. Kolejnym krokiem przed malowaniem było oczyszczenie powierzchni za pomocą szmat zamoczonych w terpentynie. Do gruntowania gołych metalowych powierzchni metalowych Sowieci stosowali również wiele podkładów. Najpopularniejsze z nich to gruntowe nr 138 (грунт глифталиевый № 138) lub zhelezniy surik (железный сурик). Farby te miały charakterystyczny czerwony kolor i dawały silną ochronę antykorozyjną. Po wyschnięciu podkładu wszelkie szczeliny i niedoskonałości były korygowane szpachlówką składającą się z 100 części (wagowo) oleju lnianego, 375 części białego ołowiu i 375 części sproszkowanej palonej kredy.