Armorscale B72-012 75 mm KwK 37 L/24 - lufa do niemieckich czołgów Pz.Kpfw.IV Ausf. A- F1 oraz dział szturmowych StuG III Ausf.A-F

KwK37 (pełne oznaczenie: 7.5 cm KwK 37 L/24, tudzież 7.5 cm Kampfwagenkanone 37 L/24) to niemiecka armata czołgowa kalibru 75 mm z okresu międzywojennego oraz II wojny światowej. Masa armaty dochodziła do 490 kilogramów, a długość lufy armaty wynosiła 24 kalibry, czyli 180 centymetrów. Średnia szybkostrzelność dochodziła z kolei do 15 strzałów na minutę przy bardzo dobrze wyszkolonej załodze, a maksymalna donośność sięgała ok. 6.200 metrów. Prezentowane działo czołgowe zostało opracowane przede wszystkim jako broń wsparcia piechoty, a nie jako broń przeciwpancerna. Ta główna determinanta wpłynęła na parametry balistyczne armaty, jak również na zastosowanie bardzo krótkiej lufy. Zresztą, jej słabe zdolności zwalczania broni pancernej przeciwnika ujawniły się już w toku walk we Francji w 1940 roku, a zwłaszcza w toku operacji Barbarossa oraz Tajfun w 1941 roku, prowadzonych na terenie ZSRR. Armata KwK37 strzelała pociskami kilku typów, np.: Panzergranate (PzGr.) 39/1, PzGr. 39/2, ale też Sprenggranate 34 (Sprgr.34). Stanowiła podstawowe uzbrojenie czołgu Pz.Kpfw. IV w wersjach od Ausf. A do Ausf. E, Pz.Kpfw. III Ausf. N oraz wozów pancernych SdKfz.233 i SdKfz.234/3.