Armorscale B72-026 76,2 mm M7 - lufa do amerykańskiego niszczyciela czołgów M-10

3-inch Gun M7 to amerykańska armata przeciwpancerna oraz czołgowa kalibru 76,2 mm z okresu II wojny światowej. Działo stanowiło podstawowe uzbrojenie czołgu ciężkiego M6 oraz niszczyciela czołgów M10 Wolverine. Prezentowana armata stanowiła w swej istocie rozwinięcie działa przeciwlotniczego M1917/M1918 kalibru 76,2 mm, które to działo zostało opracowane jeszcze w latach I wojny światowej, a później zostało dostosowane do zamontowania na pojazdach. Tym samym geneza działa 3-inch Gun M7 jest niemal bliźniaczo podobna do genezy powstania niemieckiego działa KwK36 kalibru 88 mm. Jednostka ogniowa armaty M7 w wozie M10 Wolverine wynosiła 54 pociski, z czego 48 znajdowało się w kadłubie, a 6 – w wieży niszczyciela czołgów. Armata mogła strzelać różnego rodzaju pociskami, na przykład: M79 (pocisk typu AP-T), M62 (pocisk ppanc typy APCBC) czy M42A1 (pocisk burzący). Pod koniec II wojny światowej wprowadzono tez pocisk typu HVAP o oznaczeniu T4 albo M93. Najczęściej jednak stosowanym pociskiem ppanc. był M62 oraz jego modernizacja M62A1, który był w stanie dokonać penetracji płyty pancernej nachylonej pod kątem 30 stopni o grubości 88 mm z dystansu ok. 900 metrów.