OKB Grigorov W72006 9K32 Strela-2 (SA-7 Grail) Man-Portable Air-Defense System

9K34 Strzała-3 (oznaczenie NATO: SA-14 Gremlin) to radziecka, przenośna wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych krótkiego zasięgu (tzw. MANPADS) z okresu Zimnej Wojny oraz czasów współczesnych. Prace rozwojowe nad tą bronią wystartowały pod koniec lat 60 XX wieku, a ta weszła do służby w Armii Radzieckiej w 1974 roku. Masa wyrzutni z pociskiem sięga 16 kg, a długość wyrzutni to ok. 1,5 metra. Zasięg broni zawiera się w widełkach od 600 do 4500 metrów. Pocisk może zwalczać cele szybko lecące na wysokości do 1800 m, a wolno lecące – do 3000 metrów.

9K34 Strzała-3 została opracowana na potrzeby Armii Radzieckiej, jako nowy, lekki środek obrony przeciwlotniczej na bardzo krótkich i krótkich dystansach. System został opracowany jako daleko idąca modyfikacja umiarkowanego udanego kompleksu 9K32 Strzała-2. Główne zmiany dotyczyły zastosowanie całkowicie nowej głowicy naprowadzania pocisku, która była mniej podatna na zakłócenia oraz posiadała lepsze możliwości detekcji, co pozwoliło na zwalczanie nawet manewrujących samolotów odrzutowych na niskich wysokościach. Finalnie, powstał całkiem udany system MANPADS, który był stosunkowo prosty w obsłudze i produkcji, a który z powodzeniem mógł zwalczać nisko lecące śmigłowce i samoloty szturmowe NATO. 9K34 Strzała-3 została użyta bojowa między innymi w toku: wojny iracko-irańskiej (1980-1988), konfliktów w byłej Jugosławii (1991-2001) czy II wojny domowej w Kongo (1998-2003).