AMMO of Mig Jimenez A.MIG-7170 Sherman Tanks Vol. 2 (WWII European Theater of Operations) Set

Armia brytyjska i Commonwealth, która walczyła w II wojnie światowej, składała się z ponad 10 milionów żołnierzy z Wielkiej Brytanii, Australii, Kanady, Indii, Nowej Zelandii, Południowej Afryki i wielu innych części Imperium Brytyjskiego.

M4 Sherman, oficjalnie Medium Tank, M4, był najczęściej używanym czołgiem średnim przez zachodnich aliantów w II wojnie światowej. M4 Sherman okazał się niezawodny, stosunkowo tani w produkcji i dostępny w dużej ilości. Był on również podstawą kilku innych opancerzonych pojazdów bojowych, w tym samobieżnej artylerii, niszczycieli czołgów i opancerzonych pojazdów ratowniczych. Dziesiątki tysięcy sztuk rozprowadzono w ramach programu Lend-Lease do Brytyjskiej Wspólnoty Narodów i Związku Radzieckiego. Czołg został nazwany przez Brytyjczyków na cześć amerykańskiego generała wojny domowej Williama Tecumseha Shermana. M4 Sherman wyewoluował z M3 Medium Tank, który miał główne uzbrojenie w bocznym mocowaniu sponsonowym. M4 zachował wiele z poprzedniej konstrukcji mechanicznej, ale przeniósł główne działo 75 mm do w pełni obrotowej wieżyczki centralnej. Projektanci kładli nacisk na niezawodność, łatwość produkcji i konserwacji, trwałość, standaryzację części i amunicji w ograniczonej liczbie wariantów oraz umiarkowane rozmiary i wagę (aby ułatwić transport i zapewnić zgodność z istniejącymi ograniczeniami dotyczącymi wielkości i wagi sprzętu mostowego. Czynniki te, w połączeniu z supernowoczesnym wówczas opancerzeniem i uzbrojeniem Shermana, zdeklasowały niemieckie czołgi lekkie i średnie wystawione na polu walki w latach 1939-42. M4 był najczęściej produkowanym czołgiem w historii USA - wyprodukowano go 49 324. Podczas II wojny światowej Sherman stał na czele wielu ofensyw aliantów po 1942 roku. Malowanie czołgów w tzw. ETO czyli European Theather of Operations oznacza malowanie armii amerykańskiej biorącej udział w kampanii europejskiej. Kiedy armia amerykańska rozpoczęła walkę na Europejskim Teatrze Działań (ETO) w dniu D-Day, większość, jeśli nie wszystkie amerykańskie czołgi i pojazdy AFV były wykończone w nieskazitelnym kolorze olive drab, bez kamuflażu. Podczas walk w pobliżu Saint Lo w lipcu 1944, schwytano niemieckiego czołgistę który kpił z tego, że armia amerykańska nie podjęła żadnych środków ostrożności w zakresie kamuflażu swoich czołgów. Doprowadziło to do rozpoczęcia przez Pierwszą Armię USA programu mającego opracować kamuflaż przed rozpoczęciem operacji Cobra, czyli zrywu w Normandii 24-25 lipca 1944 roku. Inżynierowie sztabu inżynierów Pierwszej Armii USA byli odpowiedzialni za ten program. Częścią tego programu było użycie naturalnych gałęzi i listowia, ale także malowanie wzorów na czołgach i pojazdach. Schemat składał się z natryskiwanych wzorów czarnych na oliwkowy. Większość czołgów i AFV Pierwszej Armii USA otrzymała malowanie kamuflażowe przed Operacja Cobra. Ta polityka kamuflażu obowiązywała w 12. Grupie Armii przez cały rok 1944, choć nie była ona systematycznie stosowana z powodu braku farb i sprzętu do malowania.