Black Dog A72032 ADM-20 QUAIL

ADM-20 Quail (inne oznaczenie: GAM-72) był amerykańskim pociskiem klasy powietrze-powietrze służącym do celów walki radioelektronicznej i zakłócania nieprzyjacielskich stacji radiolokacyjnych. Pocisk wszedł do produkcji w 1957 r., a do linii w 1960 roku. Masa pocisku wynosiła ok. 540 kilogramów, jego długość sięgała 3,88 m, przy średnicy 0,64 metra. Napęd zapewniał pojedynczy silnik turboodrzutowy General Electric J85-GE-7 o ciągu 10,9 kN. Zasięg operacyjny pocisku równał się ok. 720 kilometrom.

Prace projektowe nad ADM-20 Quail rozpoczęły się w 1955 roku, a ich głównym celem było stworzenie kierowanego pocisku rakietowego o możliwie dużym zasięgu lotu, którego głównym zadaniem było przyciąganie uwagi sowieckiej obrony przeciwlotniczej, a tym samym odciąganie jej od rzeczywistych bombowców B-47 oraz B-52, które zmierzałyby w tym samym czasie nad swe cele na terenie ZSRR. Za rozwój konstrukcji oraz jej późniejszą produkcję były odpowiedzialne przede wszystkim zakłady McDonnell Aircraft. Finalnie, pociski ADM-20 Quail były przenoszone jedynie przez maszyny B-52. Definitywnie pociski ADM-20 Quail zostały wycofane ze służby w USAF w 1978 roku, ale już od początku lat 70. były postrzegane jako mało efektywne.