AGM-114 Hellfire jest współczesnym, amerykańskim pociskiem klasa powietrze-ziemia. Jego pierwsze prototypy pojawiły się na początku lat 70. XX wieku, a produkcja wielkoseryjna rozpoczęła się w 1982 roku. AGM-114 jest pociskiem napędzanym paliwem stałym, o zasięgu od 500 do 8.000 metrów, zdolnym przenieść głowicę bojową o masie 8 kg, a jego całkowita masa wynosi 45 kilogramów.
AGM-114 Hellfire został stworzony do niszczenia przede wszystkim wozów opancerzonych oraz innych, nieprzyjacielskich pojazdów. Pomimo, że wszystkie wersje tego pocisku są klasyfikowane jako „wystrzel i zapomnij” (ang. fire-and-forgot), dopiero najnowsza z nich (AGM-114L) nie wymaga podświetlania celu wiązka lasera. W toku produkcji seryjnej powstało bardzo wiele wersji pocisku AGM-114 Hellfire. Pierwszą produkowaną na szeroką skalę był AGM-114A. Kolejne wersje to B oraz C, które cechowały się doskonalszym silnikiem pozostawiającym mniejszy ślad termiczny oraz lepsze zabezpieczenia głowicy pocisku przed niepożądaną detonacją. Inna wersja to AGM-114N, który posiada głowicę termobaryczne, przeznaczoną do niszczenia siły żywej nieprzyjaciela ukrywającej się w jaskiniach czy grotach skalnych. Najnowsza wersja to AGM-114L, która posiada rozbudowane i autonomiczne systemy naprowadzana pocisku na cel. Posiada tandemową głowicą HEAT, dedykowaną do niszczenia celów opancerzonych. Pociski AGM-114 Hellfire są wykorzystywane przez wiele śmigłowców amerykańskich, m.in.: AH-1 Cobra, AH-64 Apache, UH-60 Black Hawk czy MH-60 Seahawk, jak również drony typu MQ-1 Predator. Pociski tego typu użyto po raz pierwszy w toku operacji w Panamie w 1990 roku. AGM-114 jest również wykorzystywany przez wielu odbiorców zagranicznych, m.in.: Australię, Chorwację, Egipt, Francję, Grecję czy Wielką Brytanię.
