AGM-65 Maverick jest współczesnym, amerykańskim pociskiem klasa powietrze-ziemia lub powietrze-woda. Jego pierwsze prototypy pojawiły się w połowie lat 60. XX wieku, a pocisk był produkowany w latach 1972-1999. AGM-65 jest pociskiem napędzanym paliwem stałym, o zasięgu do 27 kilometrów, zdolnym przenieść głowicę bojową o masie od 56 do 135 kg, a jego całkowita masa wynosi – zależnie od wersji - od 208 do 302 kilogramów.
AGM-65 Maverick został opracowany w celu zastąpienia pocisków AGM-12 Bullpup. Za jego opracowanie były odpowiedzialne firmy Hughes oraz Raytheon. Nowy pocisk cechował się lepszym zasięgiem niż poprzednik, był mniej zawodny, a późniejszych wersjach – posługiwał się również skuteczniejszym systemem naprowadzania. W toku produkcji seryjnej powstało kilka wersji tego pocisku. Pierwszą produkowaną na duża skalę był model AGM-65A, który był jeszcze naprowadzany poprzez łącze telewizyjne, a jego faktyczny, skuteczny zasięg był mocno ograniczony. W 1975 roku weszła do służby wersja AGM-65B, która posiadała zmodyfikowany system naprowadzania. W kolejnej wersji - AGM-65D - zastsownao już naprowadzanie na podczerwień. Z kolei w pocisku AGM-65E zdecydowanie wzrosła masa głowicy bojowej (z 56 do 135 kilogramów). Pociski tego typu były lub są wykorzystywane przez wiele samolotów amerykańskich, m.in.: A-4 Skyhawk, A-6 Intruder, A-7 Corsair II, F-4 Phantom, F-15 E Strike Eagle czy F/A-18 Hornet. Poza siłami zbrojnymi USA pociski AGM-65 były lub są wykorzystywane przez Wielką Brytanię, Koreę Południową, Niemcy oraz Szwecję.
