RES/KIT 32-0431 AIM-4D 'Falcon' Missiles (4pcs) (F-89J, F-101B/F, CF-101B/F, F-102A, F-4(C, D, E, EJ), J-35F/J, J-37, AJ-37) (3D Printed)

AIM-4 Falcon był amerykańskim pociskiem klasa powietrze-powietrze krótkiego zasięgu. Jego pierwsze prototypy  pojawiły się pod koniec lat 40. XX wieku, a na wyposażenie sił zbrojnych USA wszedł w 1956 roku. AIM-4 Falcon był pociskiem napędzanym na paliwo stałe, o zasięgu do 9700 metrów, zdolnym przenieść głowicę bojową o masie 12 kg, przy całkowitej masie własnej 54,4 kilogramów.

Pocisk AIM-4 Falcon został opracowany przez firmę Hughes Aircraft, w związku z zapotrzebowaniem zgłaszanym przez US Air Force na kierowany pocisk rakietowy o prędkości naddźwiękowej. Producent zastosował w nim naprowadzanie półaktywne, radarowe. W celu obniżenia masy pocisku Hughes zastosował w AIM-4 Falcon elementy plastikowe wykonane z włókna szklanego, co jak na owe czasy (koniec lat 40. XX wieku) było rzadko spotykanym rozwiązaniem produkcyjnym. Pierwszą produkowaną seryjnie wersją tego pocisku był AIM-4, później wszedł do produkcji AIM-4B, naprowadzany przez własną głowicę termiczną. Obie wersje cechowały się jednak wyraźnie ograniczone manewrowością i ich użycie przeciwko zwrotnym, sowieckim myśliwcom mogło zakończyć się niepowodzeniem. Dlatego też opracowanie dwie kolejne wersje (AIM-4C oraz AIM-4A) w których wyraźnie poprawioną tę cechę pocisku. Pojawiły się również kolejne wersje pocisku (AIM-4 D, E oraz F), które cechowały się zmienionym napędem rakietowym oraz większą prędkością maksymalną. W siłach zbrojnych USA AIM-4 był przenoszony przez takie samoloty jak: F-89 Scorpion, F-102 Delta Dagger, F-101 Voodoo czy F-4 Phantom II.  Użytkownikami pocisków AIM-4 były także inne państwa, na przykład: Szwecja czy Kanada.