AK-47 (nazwa potoczna: kałasznikow lub kałach) to radziecki, a obecnie rosyjski karabinek automatyczny kal. 7,62 mm z okresu Zimnej Wojny oraz czasów współczesnych. Pierwsze prototypy tej broni powstały w 1946 roku, a produkcja seryjna rozpoczęła się w latach 1948-1949 r. i de facto trwa do chwili obecnej. Masa broni z pełnym magazynkiem to ok. 4,3 kg, a długość całkowita z kolbą drewnianą to 88 centymetrów. Prędkość początkowa pocisku wystrzelonego z tego karabinka dochodzi do 715 m/s, a szybkostrzelność teoretyczna – do 600 strzałów na minutę. Zasięg maksymalny jest szacowany na 3000 m, przy czym zasięg tzw. skutecznego strzału nie przekracza 400-450 metrów.
Karabinek automatyczny AK-47 został skonstruowany przede wszystkim na potrzeby Armii Radzieckiej przez M. T. Kałasznikowa. Warto dodać, że w dowództwie wojsk sowieckich rozpatrywano wprowadzenie tego rodzaju broni (z wykorzystaniem tzw. naboju pośredniego) już w latach 30. XX wieku, ale wybuch II wojny światowej paradoksalnie spowolnił prace nad taką bronią. Jednak pojawienie się na froncie udanego StG44 skłoniło Armię Czerwoną do ponownego podjęcia tego tematu. Bardzo intensywne prace rozwojowe prowadzone od lat 1944-1945 w kilku biurach konstrukcyjnych oraz postanowienie dowództwa Armii Czerwonej o przezbrojeniu całej sowieckiej piechoty w tego typu broń finalnie doprowadziły do zaadaptowania do służby właśnie AK-47. Zasadnie, uważa się, iż AK-47 w chwili wprowadzenia do linii, ale też przez wiele lat później był najlepszą bronią w swej klasie. Cechował się niesamowitą wprost trwałością, ogromną niezawodnością, odpornością na wszelkiego typu zabrudzenia oraz niestaranną obsługę. Był także bardzo prosty w użyciu oraz tani w produkcji masowej. Nie zaskakuje, że AK-47 stał się podstawową bronią strzelecką niemal całego Układu Warszawskiego i był na szeroką skalę eksportowany do wielu krajów. W mniejszym lub większym stopniu opierając się na AK-47 opracowano też takie karabiny jak izraelski Galill czy polski Beryl.
AK-74 był pierwotnie radzieckim, a obecnie jest rosyjskim karabinkiem automatycznym o kalibrze 5,45 mm, który wszedł do służby w Armii Radzieckiej w 1974-1975 roku. Długość całkowita broni, w wersji podstawowej, wynosi ok. 93 cm z kolbą rozłożoną, a długość samej lufy – 41,5 centymetra. Masa niezaładowanego karabinku to 3,3 kilograma. Szybkostrzelność teoretyczna sięga 650 strz./min, z kolei zasięg efektywnego strzału dochodzi do 500 metrów, przy prędkości początkowej pocisku rzędu 900 m/s.
AK-74 został opracowany na potrzeby Armii Radzieckiej przez grupę inżynierów kierowaną przez Michaiła Kałasznikowa. Broń stanowi ewolucyjne rozwinięcie poprzednich, bardzo udanych karabinów, AKM, w tym AK-47. Główne zmiany polegają na: wprowadzeniu naboju pośredniego o kalibrze 5,45 mm, zmniejszeniu wagi broni, udoskonaleniu mechanizmu spustowego i automatyki broni oraz innych pomniejszych modyfikacjach. Wszystkie te zmiany doprowadziły do wyraźnej poprawy celności strzału, polepszenia zasięgu maksymalnego i efektywnego, jak również nieznacznie poprawiły i tak już bardzo wysoką niezawodność. W toku produkcji powstało bardzo wiele wersji specjalistycznych, w tym między innymi: AKS-74 (wersja z kolba metalową, składaną), AK-74U (wersja skrócona), AK-74N (wersja z celownikiem noktowizyjnym) czy AK-74M (wersja z kolbą stworzoną z tworzyw sztucznych). Karabinek AK-74 został użyty w ogromnej ilości konfliktów w okresie Zimnej Wojny oraz w czasach współczesnych, jako przykłady można wskazać: wojnę w Afganistanie (1979-1989), I wojnę w Zatoce Perskiej (1990-1991), obie wojny czeczeńskie (1994-1996 oraz 1999-2009) czy wojnę rosyjsko-ukraińską, która rozpoczęła się w dniu 24 lutego 2022 roku.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
