Numer katalogowy (Cat. no.):
Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
Atlantic Conveyor był brytyjskim statkiem transportowym (tzw. kontenerowiec) z okresu Zimnej Wojny. Statek został zbudowany w stoczni Swan Hunter na terenie Wielkiej Brytanii. Wodowanie jednostki nastąpiło w 1969 r., a jednostka weszła do służby rok później. Długość całkowita statku wynosiła 212 m, przy szerokości 28 metrów. Prędkość maksymalna dochodziła do 23 węzłów. Nośność jednostki dochodziła do 14.950 ton.
Atlantic Conveyor został pierwotnie zbudowany dla cywilnej linii żeglugowej Cunard Line do obsługi frachtów kontenerowych, ale został tez dostosowany do transportu ładunków tocznych (typ CONRO). Statek został zmobilizowany do służby w Royal Navy w kwietniu 1982 r., w związku z wojną o Falklandy. Jeszcze w tym samym miesiącu został przebudowany w stoczni w Davenport na transportowiec samolotów i śmigłowców. W sumie mógł zabierać na pokład 23 statki powietrzne. Przebudowa obejmowała przede wszystkim zdecydowane wzmocnienie konstrukcji, dodanie kontenerów mieszkalnych oraz zbiorników na paliwo lotnicze. Co ciekawe, jednostka nie została uzbrojona. Atlantic Conveyor został zatopiony w maju 1982 roku w wyniku trafienia rakietami AM.39 Exocet.
HMS Sheffield (D80) był brytyjskim niszczycielem rakietowym z okresu Zimnej Wojny. Położenie stępki pod tę jednostkę miało miejsce w 1970 r., wodowanie nastąpiło w czerwcu 1971 r., a wejście do służby w Royal Navy miało miejsce w lutym 1975 roku. Długość całkowita okrętu wynosiła 125 m, szerokość całkowita 14,3 metrów, a wyporność pełna – ok. 4800 ton. Maksymalna prędkość dochodziła do ok. 30 węzłów. Na uzbrojenie pokładowe składały się dwie wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych Sea Dart oraz pojedyncza armata kal. 114 mm. Jednostka mogła bazować jeden śmigłowiec pokładowy np. Westland Lynx.
HMS Sheffield należał do typu 42 w wersji Batch 1. Niszczyciele tego typu były projektowane pod koniec lat 60. XX wieku i miały zapewniać osłonę przeciwlotniczą zespołom okrętów Royal Navy. Były też projektowane jako uzupełnienie dla znacznie większych niszczycieli typu 82 (tzw. typ Bristol). Bez wątpienia w chwili wodowania HMS Sheffield posiadał dobre wyposażenie elektroniczne oraz cechował się niezłą dzielnością morską, ale był dalece niedozbrojony oraz nie posiadał uzbrojenia obrony bezpośredniej co okazało się fatalnym błędem. Jednostka została bowiem uszkodzona w toku wojny na Falklandach w 1982 roku w wyniku ataku lotniczego rakietą Exocet, której nie była w stanie zniszczyć rozporządzalnym uzbrojeniem pokładowym. Co gorsza, uszkodzenia wywołane uderzeniem pojedynczej rakiety doprowadziły do tak poważnych uszkodzeń, że w dniu 10 maja 1982 r. (sześć dni po ataku) HMS Sheffield zatonął.
