Kołowy transporter opancerzony BTR-60 został opracowany pod koniec lat 50. XX wieku i wszedł do służby w Armii Radzieckiej w 1959 roku. Produkcja seryjna pojazdu miała miejsce w latach 1959-1976. Pojazd był napędzany dwa silnikami gaźnikowymi o łącznej mocy 180 KM oraz zabierał od 8 do aż 16 żołnierzy desantu. Załogę stanowiły dwie osoby: dowódca oraz mechanik-kierowca.
Transporter BTR-60 powstał jako całkiem udany następca BTR-152. W wersji BTR-60 PB jego największą zaletą nad swym poprzednikiem było uzbrojenie główne (karabin maszynowy kal. 7,62 mm.) w ruchomej wieży, co pozwalało prowadzić skuteczny ogień okrężny, nieznacznie lepsze opancerzenie, jak również znacznie lepsze przystosowanie wozu do boju na polu walki z użyciem broni masowego rażenia. Zdecydowanie największym minusem BTR-60, jak również jego następców z serii „BTR” okazało się fatalne umieszczenie bardzo małych włazów dla żołnierzy desantu. Powodowało to bardzo długi czas opuszczania wozu, co w praktyce doprowadziło do paradoksalnej sytuacji, w której desant poruszał się przede wszystkim na dachu BTR-60, a nie w jego wnętrzu! Kołowe transportery opancerzone BTR-60 zostały wykorzystane bojowo w Afganistanie w latach 1979-1989. BTR-60 był eksportowany lub produkowany licencyjnie w: Polsce, Finlandii, Estonii oraz na Litwie.
Ural-375 jest wojskową, terenową ciężarówką z napędem na wszystkie koła (6x6) produkcji pierwotnie radzieckiej, a która jest nadal w ograniczonym zakresie eksploatowana w siłch zbrojnych Federacji Rosyjskiej. Za jej wytwarzanie były odpowiedzialne zakłady UralAZ z siedzibą w mieście Miass. Produkcja seryjna pojazdu rozpoczęła się w 1961 roku i trwała do 1983 roku. Napęd zapewniał pojedynczy silnik benzynowy Ził-375YA o mocy 180 KM.
Ural-375 został opracowany jako następca samochodu ciężarowego Ził-157. W stosunku do poprzednika zastosowano nowy silnik o większej mocy maksymalnej, wzmocniono konstrukcję podwozia, zastosowano inną kabinę kierowcy, jak również zdecydowanie zwiększono ładowność wozu z 2,5 tony do 4 – 4,5 tony oraz radykalnie poprawiono osiągi, zwłaszcza prędkość maksymalną, która wzrosła z 40 km/h do 75 km/h. W toku produkcji seryjnej powstało kilka wersji samochodu Ural-375, na przykład: Ural-375 (wóz z otwartą od góry kabiną kierowcy), Ural-375A (wóz z zamkniętą, w pełni stalową, kabiną kierowcy) czy Ural-375D (najliczniej produkowana wersja). Podwozie tej ciężarówki służyło również jako platforma kołowa dla wyrzutni rakietowej BM-21 Grad.
Produkty firmy ICM są objęte dożywotnią gwarancją i bezpośrednim serwisem producenta.
Nawet jeśli samemu uszkodzisz element możesz zgłosić prośbę o otrzymanie nowego!
Wystarczy wypełnić formularz dostępny pod poniższym adresem:
https://icm.com.ua/contacts/
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
