Afrika Korps (pełna nazwa niemiecka: Deutsches Afrikakorps, w skrócie DAK) to w potocznym rozumieniu zbiorcza nazwa niemieckich jednostek lądowych walczących w Afryce Północnej w latach 1941-1943. Afrika Korps został sformowany w lutym 1941 r., w wyniku bolesnych porażek poniesionych przez armię włoską w toku walk z Brytyjczykami w Afryce na przełomie lat 1940/1941. Jego głównym zadaniem było przyjść z pomocą włoskiemu sojusznikowi i zatrzymać postępy wojsk brytyjskich w Libii. Dowódcą jednostki został generał, a później feldmarszałek, Erwin Rommel. Początkowo w skład DAK wchodziła jedynie 5 Dywizja Lekka (później przekształcona w 21 Dywizję Pancerną), w maju 1941 r. dołączyła do niej 15 Dywizja Pancerna, a pod koniec 1941 r. – 90 Dywizja Lekka. Warto dodać, że już w połowie 1941 r. powstała Panzergruppe Afrika, na której czele stanął Erwin Rommel, a w jej skład wszedł właśnie Afrika Korps. Pomimo defensywnych zadań, DAK (czy szerzej Panzergruppe Afrika) bardzo szybko po wylądowaniu przeszedł – z inicjatywy swego dowódcy – przeszedł do działań stricte ofensywnych, zadając Brytyjczykom w okresie 1941-1942 szereg porażek na pustyni. Natomiast to wówczas jego dowódca zyskał przydomek Lisa Pustyni. Jednocześnie jednak od samego początku DAK był trapiony problemami z zaopatrzeniem, co wpływało negatywnie na jego możliwości prowadzenia akcji ofensywnych. Odniósł znaczącą porażkę w toku II bitwy pod El Alamein (październik-listopada 1942 r.), co zmusiło DAK do odwrotu aż to Tunezji, w której walczył do maja 1943 roku.
Szacuje się, że armia niemiecka w okresie II wojny światowej (1939-1945) straciła w rannych i zabitych od ok. 3,7 miliona do ok. 5,3 miliona żołnierzy. Podobnie liczba niemieckich jeńców wojennych także może być szacowana w milionach ludzi. Żołnierz niemiecki trafiający do niewoli sowieckiej nie mógł być zbytnio pewny swego losu. Szacuje się, że w okresie 1941-1945 do sowieckiej niewoli trafiło ok. 3,5 miliona żołnierzy państw Osi (ok. 2,7 mln stanowili prawdopodobnie Niemcy), z czego ok. 1 milion zmarł w niewoli. Warto też wspomnieć o tym, że w 1943 r. w wyniku bitwy stalingradzkiej do radzieckiej niewoli trafiło 91.000 Niemców, z czego do domu powróciło jedynie 5000 ludzi w połowie lat 50. XX wieku. Warto dodać, że symbolicznie za ostatniego niemieckiego jeńca pozostającego w radzieckiej niewoli uważa się asa myśliwskiego Ericha Hartmanna, który wrócił do Niemiec w 1955 roku. Z drugiej jednak strony należy pamiętać, że wojska niemieckie w latach 1941-1945 wzięły do niewoli ok. 5,7 miliona żołnierzy Armii Czerwonej, z czego w niewoli zmarło ok. 3,3 miliona ludzi. Odmiennie przedstawiały się losy niemieckich jeńców trafiających do niewoli alianckiej, gdzie najczęściej byli traktowani humanitarnie i zgodnie z konwencjami międzynarodowymi, a śmiertelność wśród nich była znacznie niższa, aniżeli w sowieckich obozach jenieckich. Niemniej także zdarzały się egzekucje niemieckich jeńców dokonywane np. przez żołnierzy francuskich czy amerykańskich. Były to jednak – w porównaniu ze standardami radzieckimi – przypadki incydentalne.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat