Wojna wietnamska (1964/1965-1975) to konflikt toczony pomiędzy rządem Wietnamu Południowego, wspieranym bardzo intensywnie (ekonomicznie, politycznie, militarnie) przez Stany Zjednoczone, a Wietnamem Północnym, wspieranym przez ZSRR oraz ChRL. Po stronie amerykańskiej, w związku z bardzo trudnym terenem występującym w Wietnamie (dżungla, liczne cieki wodne i kanały, wzgórza), bardzo szybko zdano sobie sprawę z ogromnej roli mobilności wojsk, a zwłaszcza ich aeromobilności. Dzięki tej ostatniej jednostki piechoty mogły się poruszać z prędkością i w tempie nie możliwym do osiągnięcia na lądzie. Ta refleksja, połączona z prowadzonymi od początku lat 60. XX wieku testami nowego rodzaju wojsk doprowadziła do powstania w 1965 roku dywizji aeromobilne – 1. Dywizji Kawalerii (Powietrznej) [ang. 1st Cavalry Division (Airmobile)]. W jej skład, w chwili sformowania, wchodziły trzy brygady piechoty aeromobilne, z których każda składała się z trzech batalionów piechoty. Poza tym w skład dywizji wchodziła również brygada artylerii w sile czterech batalionów haubic kal. 105 mm oraz powietrznej artylerii rakietowej. Do tego dochodziły pododdziały wsparcia. Dywizja przeszła swój chrzest bojowy w 1965 r. w toku bitwy w dolinie la Drang. Warto dodać, że 1st Cavalry Division (Airmobile) jest uznawana za jednostkę, która poniosła w toku wojny wietnamskiej największe straty w rannych i zabitych. Warto też dodać, że w 1970 r. z sił 1st Cavalry Division (Airmobile) sformowano 9 brygadę kawalerii powietrznej, która pomimo wysokiej skuteczności została rozwiązana już rok później.
Wojna wietnamska, nazywana też II wojną indochińską (ang. Vietnam War) toczyła się od 1964 r. (wydarzenia w Zatoce Tonkińskiej) albo od 1965 r. (lądowanie pierwszych, większych sił amerykańskich w Wietnamie) do 1975 r., czyli do chwili zajęcia Wietnamu Południowego przez Wietnam Północny. Przeciwnikami w tej wojnie, były z jednej strony Stany Zjednoczone wspierające swego sojusznika, czyli Wietnam Południowy oraz Wietnam Północny, wraz z komunistyczną partyzantką Vietcong, wspierany (w taki lub inny sposób) przez ChRL oraz ZSRR. Przyjmuj się, że jednorazowo, maksymalnie, Wietnam Północny zaangażował w konflikt ok. 690.00 żołnierzy, Vietcong – ok. 200.000 ludzi, natomiast Stany Zjednoczone osiągnęły szczyt swego zaangażowania w 1969 r. kiedy to w Wietnamie znajdowało się ok. 540.000 amerykańskich żołnierzy. Bezpośrednią przyczyną konfliktu był roszczenia i ambicje Wietnamu Północnego do przejęcia władzy i kontroli nad swym południowym sąsiadem, na co nie mogły i nie chciały się zgodzić Stany Zjednoczone. Wojna wietnamska była doskonałym przykładem wojny partyzanckiej, w którym wysoce zaawansowane technologiczne siły zbrojne USA, ponosiły spore straty i finalnie przegrały w starciu z wojskami wyposażonymi nieporównywalnie gorzej. Warto dodać, że z czysto militarnego punktu widzenia wojska amerykańskie potrafiły zadawać swemu przeciwnikowi ogromne straty (np. ofensywa Tet z 1968 r.), ale na tzw. „froncie domowym” całkowicie ją przegrały. Często przyjmuje się, że wojna wietnamska została przegrana przez USA przede wszystkim z powodu napięć w amerykańskim społeczeństwie, jego niechęci do tej wojny oraz nieumiejętności amerykańskiego establishmentu do przekonywującego jej uzasadnienia. Wojna wietnamska zakończyła się ostatecznie w 1975 r. całkowitą porażką Stanów Zjednoczonych, które były zmuszone wycofać się z Wietnamu i pogodzić się ze zjednoczeniem Wietnamu przez komunistyczny rząd w Hanoi. Na pewien czas wyraźnie się również zmniejszył prestiż tego państwa na arenie międzynarodowej.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
