Hat 8043 Alexander's Phalangites

Falanga macedońska, była swoistym rozwinięciem falangi greckiej i pojawiła się na polach bitew Hellady w IV w. pne za sprawą króla Macedonii – Filipa II, ojca Aleksandra Wielkiego. Ów władca postanowił żołnierzy swej falangi wyposażyć w długie włócznie (gr. sarisy), których długość być może dochodziła aż do 5-6 metrów. Jako, że tak długa broń kolna musiała być trzymana oburącz pomniejszył również rozmiary tarczy, która zaczęła być przewieszana przez szyję lub przez ramię. Również inne uzbrojenie defensywne – zwłaszcza żołnierzy stojących w dalszych szeregach falangi – zostało zredukowane. Jednocześnie kładziono ogromny nacisk na jak najlepsze wyszkolenie żołnierzy falangi oraz ich wysokie morale, które to elementy umożliwiały stawania do walki z nawet wyraźnie liczniejszym przeciwnikiem. Przyjmuje się, że podstawową jednostką w polu był lochoj złożony z 16 żołnierzy, a 16 lochoj tworzyło jedną syntagmę (złożoną tym samym z 256 żołnierzy). O jakości falangi macedońskiej świadczą jej dokonania chociażby w bitwie pod Cheroneją (338 r. pne) czy pod Gaugamelą (331 r. pne).