Hat 8088 Alexander the Great's Army

Falanga macedońska, była swoistym rozwinięciem falangi greckiej i pojawiła się na polach bitew Hellady w IV w. pne za sprawą króla Macedonii – Filipa II, ojca Aleksandra Wielkiego. Ów władca postanowił żołnierzy swej falangi wyposażyć w długie włócznie (gr. sarisy), których długość być może dochodziła aż do 5-6 metrów. Jako, że tak długa broń kolna musiała być trzymana oburącz pomniejszył również rozmiary tarczy, która zaczęła być przewieszana przez szyję lub przez ramię. Również inne uzbrojenie defensywne – zwłaszcza żołnierzy stojących w dalszych szeregach falangi – zostało zredukowane. Jednocześnie kładziono ogromny nacisk na jak najlepsze wyszkolenie żołnierzy falangi oraz ich wysokie morale, które to elementy umożliwiały stawania do walki z nawet wyraźnie liczniejszym przeciwnikiem. Przyjmuje się, że podstawową jednostką w polu był lochoj złożony z 16 żołnierzy, a 16 lochoj tworzyło jedną syntagmę (złożoną tym samym z 256 żołnierzy). O jakości falangi macedońskiej świadczą jej dokonania chociażby w bitwie pod Cheroneją (338 r. pne) czy pod Gaugamelą (331 r. pne).

Kawaleria w armii macedońskiej czasów Filipa II i Aleksandra Wielkiego odgrywała ogromną rolę na polu walki. Bardzo często stawała na skrzydłach własnego szyku, którego centrum tworzyli żołnierze falangi macedońskiej (gr. sarissoforoi). Bardzo często była odpowiedzialna za wykonanie manewru oskrzydlającego, które powodzenie decydowało o wygraniu bitwy przez Filipa II lub jego syna. W skład kawalerii macedońskiej wchodzili tzw. towarzysze królewscy (gr. hetajrowie), którzy nierzadko wychowywali się i odbierali edukację wraz z Aleksandrem Wielkim. Morale tej jednostki stało na bardzo wysokim poziomie, podobnie ja wyszkolenie indywidualne czy dyscyplina. Hetajrowie posługiwali się na polu walki włócznią, jako broń boczną nosili miecze. Ich korpus zawsze pokrywał specjalnie dopasowany do jazdy konnej tzw. pancerz atlety albo pancerz płócienny. Na głowie nosili najczęściej hełmy typu beockiego, które zapewniały im dobry przegląd sytuacji na polu walki. O jakości kawalerii macedońskiej świadczą jej dokonania chociażby w bitwie pod Cheroneją (338 r. pne) czy – zwłaszcza – nad Granikiem (334 r. pne) oraz pod Gaugamelą (331 r. pne).