Kangaroo był kanadyjskim, gąsienicowym transporterem opancerzonym z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy wozu powstały w 1943 roku, a produkcja seryjna trwała w latach 1944-1945. W toku produkcji powstało ponad 600 wozów tego typu. Wóz był napędzany pojedynczym silnikiem Continental R-975 o mocy 405 KM. Długość całkowita wozu wynosiła ok. 5,8 m, przy szerokości rzędu 2,8 metra. Uzbrojenie składało się z pojedynczego karabinu maszynowego Browning M1919 kal. 7,62 mm.
Seria wozów Kangaroo została opracowana przez oficera armii kanadyjskiej – gen. Guy’a Simondsa. Wozy tego typu powstawały poprzez przebudowę czołgów M4 Sherman i Ram ora dział samobieżnych M7 Priest do roli transporterów opancerzonych. Główne zmiany dotyczyły demontażu uzbrojenia głównego, jak również – w przypadku czołgów – usunięcia wież. W efekcie powstały w bardzo prosty sposób, świetne transportery opancerzone zdolne do przewożenia od 8 do 10 żołnierzy. Co więcej posiadały one ten sam pancerz i mobilność co czołgi czy działa samobieżne, z których były przebudowane co w świetny sposób wpływało na możliwość prowadzenia działań połączonych. Wozy Kangaroo przeszły swój chrzest bojowy w toku operacji Totalize w sierpniu 1944 r. na terenie Normandii. Były używane bojowo zarówno w Europie północno-zachodniej w latach 1944-1945, jak również we Włoszech w tych samych latach. Pojazdy tego typu służyły również w British Army.
M7 Priest (ang. ksiądz) był amerykańskim działem samobieżnym z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy powstały w 1942 roku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1942-1945. W sumie powstało ok. 3500 egzemplarzy tego pojazdu. M7 Priest był napędzany pojedynczym silnikiem Continental R975 C1 o mocy 375 KM. Uzbrojenie pojazdu stanowiła pojedyncza haubica M1A2 kal. 105 mm oraz pojedynczy karabin maszynowy Browning M2HB kal. 12,7 mm.
M7 Priest powstał w wyniku wniosków wyciągniętych przez amerykańskie dowództwo armii lądowej z niemieckich operacji lądowych prowadzonych w latach 1940-1942, które jasno wykazały konieczność posiadania własnej artylerii samobieżnej do wspierania działań piechoty zmotoryzowanej lub zmechanizowanej. Aby skrócić czas prób i analiz, postanowiono oprzeć się w pierwszych wersjach na podwoziu czołgu M3 Lee oraz zaczerpnąć z niego wiele innych podzespołów. Jako uzbrojenie główne wybrano haubicę kal. 105 mm. M7 Priest okazał się bardzo udanym pojazdem o sporej manewrowości, dobrych osiągach, bardzo wysokiej niezawodności i pancerzem grubszym niż analogiczne konstrukcje niemieckie. W toku produkcji seryjnej powstało dwie główne wersji tej broni. Chronologicznie pierwszą był M7 wykorzystujący podwozie M3 Lee. Później powstała wersja M7B1 z podwoziem czołgu M4A3 (bardzo podobnym do czołgu M3 Lee) oraz nowym silniku Ford GAA o mocy 450 KM. Powstała także brytyjska odmiana M7 o nazwie Sexton, który posiadał zupełnie inny silnik, zmienione podwozie, przedni kształt kadłuba oraz inne uzbrojenie główne. Pojazdy M7 Priest wzięły jeszcze udział w wojnie koreańskiej (1950-1953).
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
