Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
USS Iowa (BB-61) był amerykańskim pancernikiem pod którego stępkę położono w 1940 r., wodowano w sierpniu 1942 r., a wcielono do służby w US Navy w lutym 1943 roku. Długość okrętu wynosiła 270,4 m, szerokość 33 m, a wyporność pełna – w chwili wodowania - 58.400 ton. Prędkość maksymalna pancernika USS Iowa dochodziła do 33 węzłów. Główne uzbrojenie w chwili wodowania stanowiło 9 dział kal. 406 mm w trzech wieżach po trzy armaty, a uzbrojenie dodatkowe to przede wszystkim 20 dział kal. 127 mm.
USS Iowa był pierwszym z sześciu zamówionych pancerników typu o tej samej nazwie. Jak się okazało, wobec niezrealizowana programu budowy pancerników typu Montana, jednostki typu Iowa były ostatnimi pancernikami zwodowanymi dla US Navy. Jako, że przy ich budowie nie borykano się z żadnymi limitami finansowymi czy wypornościowymi, okazały się również najbardziej zaawansowanymi technologicznie amerykańskimi okrętami liniowymi w II wojnie światowej. Od samego początku były budowane jako kluczowe okręty osłony lotniskowców i położono w nich ogromny nacisk na wysoką prędkość maksymalną co sprawiło, że pancerniki typu Iowa były o wiele szybsze niż jakiekolwiek inne amerykańskie pancerniki. Posiadały też bardzo starannie dopracowany pancerz oraz nowe armaty kal. 406 mm typu Mk. VII o większym zasięgu skutecznego strzału. USS Iowa (BB-61) rozpoczęła swój udział w II wojnie światowej od operacji prowadzonych na Atlantyki w 1943 roku, a wymierzonych w niemiecki pancernik Tirpitz. Od 1944 roku USS Iowa służyła już na Pacyfiku, wspierając amerykańskie operacje na Wyspach Marshalla oraz w atolu Truk. W październiku tego samego roku pancernik wziął aktywny udział w bitwie w Zatoce Leyte. Od kwietnia do czerwca 1945 roku okręt wspierał natomiast operacje wymierzone już bezpośrednie w Wyspy Japońskie. USS Iowa wzięła aktywny udział w wojnie koreańskiej (1950-1953), przede wszystkim ostrzeliwując pozycje wojsk Korei Północnej. W 1958 roku pancernik został przeniesiony do rezerwy, ale w latach 80. XX wieku powrócił do służby liniowej, uprzednio przechodząc gruntowną modernizację w latach 1982-1984. Polegała ona na zamontowaniu nowoczesnej elektroniki i systemów kierowania ogniem, jak również zamontowaniu wyrzutni rakiet Tomahawk i Harpoon oraz zestawów przeciwlotniczych Phalanx. Pancernik przystosowano również do bazowania śmigłowców pokładowych. Finalnie w 1990 roku okręt został wycofany ze służby, a od 2012 roku pełni rolę okrętu-muzeum.
