Amerykanskie bezodrzutowe dzialko przeciwpancerne M-40A1 106mm i lekka wyrzutnia rakiet przeciwpancernych TOW razem z pociskami i rakietami.
M40 Recoilless Rifle to amerykańskie działo bezodrzutowe kal. 105 mm z okresu powojennego. Broń weszła do służby w US Army w połowie lat 50. XX wieku. Masa działa wynosiła ok. 210 kilogramów, a długość całkowita – 3,4 metry. Zasięg skutecznego strzału z tej broni wynosił ok. 1350 m, przy donośności maksymalnej rzędu ok. 6850 metrów. Prędkość początkowa pocisku wystrzelonego z M40 dochodziła do ok. 500-510 m/s. Działo M40 Recoilless Rifle zostało opracowane jako nowa, lekka broń przeciwpancerna amerykańskiej piechoty w celu zastąpienia wysoce nieudanego działa M27. Co ciekawe jednak, działo M40 stanowiło w swej istocie bardzo daleko idącą modernizację M27. Ze względu na masę broni (ponad 200 kilogramów) działo M40 było bardzo często montowane na lekkich wozach terenowych takich jak M38A1, M151 MUTT czy finalnie HMMMWV. Stanowiło też podstawowe uzbrojenie niszczyciela czołgów M50 Ontos. Warto dodać, że M40 zostało użyte bojowe w toku wojny wietnamskiej lat 1964/1965-1975. Jednak wraz z rozwojem radzieckiej broni pancernej zostało zastąpione w linii przez ppk BGM-71 TOW, począwszy od lat 70. XX wieku.
BGM-71 TOW to współczesny, amerykański kierowany pocisk przeciwpancerny. Pierwsze prototypy broni powstały w 1963 r., a broń weszła do służby w 1970 roku i – w kolejnych wersjach – pozostaje w niej nadal. Długość pocisku w wersji podstawowej wynosi 1,17 metra, przy średnicy rzędu 152 milimetrów. Prędkość pocisku wynosi 300 m/s, a zasięg skutecznego strzału – w wersji A – dochodzi do 3000 metrów. Masa głowicy bojowe j to 3,9 kilograma.
BGM-71 TOW został opracowany w celu zastąpienia używanych przez US Army francuskich kierowanych pocisków przeciwpancernych SS.10 oraz ENTAC. Za projekt nowej broni oraz jej produkcję odpowiadała firma Hughes Aircraft (obecnie część koncernu Raytheon). Finalnie, nowy pocisk zastąpił w linii pociski ENTAC oraz działa bezodrzutowe M40 kal. 106 mm. W toku produkcji seryjnej powstało wiele wariantów tej broni, które systematycznie podnosiły jej możliwości bojowe, wśród nich można wskazać na przykład: BGM-71 B (wersja weszła do produkcji w 1976 r. i posiadała wydłużony zasięg skutecznego strzału), BGM-71 C (wersja o zmienionej głowicy kumulacyjnej) czy BGM-71 E TOW 2A (wersja pocisku wdrożona do służby w 1987 r. i zdolna przebijać pancerze reaktywne czołgów). Pociski BGM-71 TOW zostały użyte w wielu konfliktach zbrojnych, między innymi: w końcowej fazie wojny wietnamskiej (1964/1965-1975), wojnie iracko-irańskiej (1980-1988) czy w toku w I wojny w Zatoce (1990-1991). W chwili obecnej BGM-71 TOW jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych przeciwpancernych pocisków kierowanych na świecie.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
