Model Maker Decals D48142 Apennine Eurofighters Part II

Oznaczenia przynależności państwowej (dalej: insygnia) na samolotach należących do włoskich sił powietrznych, pojawiły się niemal od samego ich początku. Za oficjalną datę utworzenie lotniczych, włoskich sił powietrznych uznaje się rok 1911. W okresie 1911-1914 włoskie samoloty wojskowe używały najczęściej jako insygniów herbu dynastii sabaudzkiej, czyli białego krzyża równoramiennego na czerwonej tarczy. Jednak w okresie 1914-1915, a zatem w początkowym okresie I wojny światowej Aeronautica del Regio Esercito stosowały jako insygnia czarne okręgi oraz umieszczony obok czarny, idąc w poprzek skrzydła lub kadłuba, pasek. Co ciekawe, w owym okresie raczej rzadko stosowano oznaczenie stateczników pionowych (ang. fin flash). Bardzo często przyjmuje się, że od 1922 r. (a zatem od chwili przejęcia władzy we Włoszech przez faszystów) zaczęto stosować jako insygnium rózgę liktorską barwy brązowej z zatkniętym żeleźcem topora, która to rózga była umieszczona na niebieskim tle. Był to swoisty roundelle (ang. rondel) włoskich sił powietrznych w owym czasie, czyli do 1940 roku. Od tego bowiem roku, czyli od chwili przystąpienia Włoch do II wojny światowej zaczęto stosować jako insygnia roundelle z trzema czarnymi (symbolicznie wyobrażonymi) rózgami liktorskimi wpisanych w białe koło. Wart dodać, że owe insygnia nanoszone najczęściej na kadłubie w taki sposób, aby żeleźce toporów znajdowały się w stronę kierunku lotu. Co ciekawe jednak, stare insygnia były stosowane nadal. Na wielu włoskich samolotach tego czasu Regia Aeronautica Italiana stosowała jako fin flash biały krzyż nawiązujący do herbu dynastii sabaudzkiej. Rzecz jasna po 1945 roku włoskie oznaczenia przynależności państwowej uległy zmianie i zaczęto używać roundelle złożonego z dwóch ściśle do siebie przylegających okręgów o barwach czerwonej i białej, z których okręgiem o większej średnicy jest czerwony, z umieszczonym po środku zielonym kołem.