Bitwa pod El Alamein, a właściwie II bitwa pod El Alamein została przeprowadzona w okresie od 23 października do 4 listopada 1943 roku. Bitwa została stoczona pomiędzy wojskami niemiecko-włoskimi, a jednostkami przede wszystkim brytyjskimi wspieranymi jednak w znaczący sposób przez oddziały australijskie, nowozelandzkie czy południowoafrykańskie. Przyjmuje się, że po stronie państw Osi walczyło ok. 116 tys. ludzi wspieranych przez ok. 550 czołgów oraz ok. 800-900 samolotów. Po stronie brytyjskiej walczyło natomiast ok. 195 tys. ludzi, wspieranych przez ok. 1100 czołgów i ok. 750 samolotów. Druga bitwa pod El Alamein była swoistą kontynuacją batalii, zwanej I bitwą pod El Alamein z lipca 1942 roku. W wyniku tej drugiej bitwy ofensywa państw Osi w kierunku Kanału Sueskiego została wyhamowana, a finalnie zatrzymana. Natomiast zmagania z października-listopada 1942 roku to już brytyjska ofensywa w kierunku zachodnim, mająca całkowicie wypchnąć przeciwnika z Egiptu. Można przyjąć, że dowodzący w tej bitwie po stronie brytyjskiej – marszałek polny Bernard Law Montgomery – wygrał przede wszystkim dzięki przewadze materiałowej oraz znacznie lepszej logistyce. Niewątpliwie jednak, dowódca brytyjski mający świadomość swych przewag zdecydowanie je wykorzystał i doprowadził do zdecydowanego zwycięstwa swych wojsk, odnosząc największe zwycięstwo w swej karierze. Wojska Osi straciły minimum 30 tys. ludzi (zabitych, rannych i wziętych do niewoli) oraz ok. 500 czołgów. Brytyjczycy stracili ok. 13-14 tys. ludzi oraz ok. 330 czołgów.
Brytyjska 8 Armia została sformowana we wrześniu 1941 roku na terenie Afryki Północnej z sił stacjonujących w Egipcie. Do listopada tego samego roku był złożona z dwóch korpusów – XIII oraz XXX. W jej skład wchodziły między innymi: 2 Nowozelandzka Dywizja Piechoty, 4 Indyjska Dywizja Piechoty, 7 Dywizja Pancerna (słynne Szczury Pustyni) czy 1 Południowoafrykańska Dywizja Piechoty. Pod koniec 1942 r. liczyła ok. 220.000 ludzi sformowanych w 10 dywizji oraz kilka samodzielnych brygad. Ósma Armia przeszła swój chrzest bojowy w czasie walk o Tobruk w listopadzie 1941 roku. Później, w latach 1941-1943 walczyła w Afryce Północnej, odnosząc bardzo ważne zwycięstwo w toku bitew pod El Alamein, a później bijąc wojska Osi w Libii i Tunezji. Warto dodać, że jej dowódcą od sierpnia 1942 r. do grudnia 1943 r. był Bernard Law Montgomery – jeden z najlepszych brytyjskich dowódców II wojny światowej. W latach 1943-1945 Ósma Armia walczyła na terenie płw. Apenińskiego biorąc udział w lądowaniu na Sycylii oraz w desancie w południowych Włoszech. Jej żołnierze przedzierali się później przez Linię Gotów oraz Linię Gustawa, jak również walczyli pod Monte Cassino w 1944 roku. To właśnie w skład 8 Armii wchodził II Korpus Polskich Sił Zbrojnych pod dowództwem gen. Andersa. W 1945 r. Ósma Armia walczyła już w Dolinie Padu, a później wkroczyła do Austrii gdzie zakończyła swój szlak bojowy w czasie II wojny światowej.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
