W jednostkach frontowych Armii Czerwonej w toku wojny niemiecko-radzieckiej 1941-1945 służyły jednostki rozpoznawcze nazywane Razwiedczikami (w j. rosyjskim, pisanym alfabetem łacińskim to Voyennaya Razvyedka). Oddziały te były przydzielane przede wszystkim do jednostek piechoty w sile batalionu na dywizję, kompanii na brygadę oraz plutonu na pułk. Struktura organizacyjna jednostek Razwiedczików nie odbiegała w znaczący sposób od formacji regularnej piechoty. Natomiast ich rola na polu walki była diametralnie inna. Formacje te były bowiem traktowane jako, swoiste „oczy i uszy” dowódcy formacji, której podlegały. Warto dodać, że ich żołnierze byli znacznie lepiej wyszkoleni od regularnych oddziałów piechoty, a do ich zadań należało zbieranie informacji na tyłach wroga czy obserwowanie jego ruchów i przemarszów. Warto dodać, że po 1943 r. Razwiedczicy stosowali mundury pokryte plamami maskującymi, a na ich wyposażenie dominowała lekka broń maszynowa, np. pistolet maszynowy PPsZ oraz lekki karabin maszynowy Diegtariewa kal. 7,62 mm. Często jednak walczyli też sprzętem zdobycznym.
PPSz-41 albo PPSz wz.41 (potocznie: pepesza albo pepecha) to radziecki pistolet maszynowy kal. 7,62 mm z okresu II wojny światowej oraz Zimnej Wojny. Pierwsze prototypy tej broni powstały w 1940 roku, a produkcja seryjna trwała w latach 1941-1948. W jej toku powstało ponad 5,5 miliona sztuk tej broni. Prędkość początkowa pocisku wystrzelonego z tego pistoletu maszynowego dochodziła do 550 m/s, a szybkostrzelność teoretyczna – aż do 900 strzałów na minutę. Długość broni wynosiła ok. 83 centymetry, a masa z pełnym magazynkiem bębnowym dochodziła do 5,4 kilograma. Przyjmuje się, że zasię skutecznego strzału oscylował wokół 125-150 metrów. PPSz-41 został opracowany na potrzeby Armii Czerwonej przez Gieorgija Szpagina, jednego z najlepszych radzieckich konstruktorów broni strzeleckiej w XX wieku. Nowa broń miała zastąpić w linii zbyt skomplikowany pistolet maszynowy PPD-40. W stosunku do swego poprzednika nowa broń miała bardzo zbliżone rozmiary i masę, ale nieco lepszą szybkostrzelność teoretyczną. Zdecydowanie natomiast górowała prostotą obsługi, niezawodnością oraz znacznie niższymi kosztami produkcji, przez co bardzo dobrze nadawał się do produkcji masowej. Ze względu na swoje walory PPSz-41 stał się błyskawicznie podstawowym pistolem maszynowym Armii Czerwonej używanym przez całą wojnę z III Rzeszą (1941-1945). Wszedł także na uzbrojenie Wojska Polskiego formowanego na terenie ZSRR. Prezentowany pistolet maszynowy był także (po 1945 r.) produkowany lub eksportowany w wielu krajach świata, między innymi: w Polsce, Jugosławii czy na Węgrzech.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat