Academy 14218 Bismarck

Bismarck był niemieckim pancernikiem pod którego stępkę położono w 1936 r., a wodowano w lutym 1939 roku. Pancernik wszedł do służby linowej w niemieckiej marynarce wojennej (niem. Kriegsmarine) w sierpniu 1940 roku. Długość okrętu wynosiła 251 m, szerokość 36 m, a wyporność pełna – 53.000 ton. Prędkość maksymalna Bismarcka oscylowała wokół 29-30 węzłów. Uzbrojenie główne stanowiło 8 dział kal. 380 mm w czterech podwójnych wieżach, a uzbrojenie dodatkowe to m.in.: 12 dział kal. 150 mm czy 16 dział kal. 105 mm.

Bismarck był pierwszym okrętem typu o tej samej nazwie – tj. Bismarck. Został zamówiony w celu zastąpienia w linii całkowicie przestarzałego w latach 30. XX wieku starego pancernika Hannover. W chwili wodowania Bismarck był największym niemieckim okrętem oraz największym europejskim pancernikiem. Cechował się dobrym opancerzeniem, a jego uzbrojenie główne czy dodatkowe nie ustępowało swoim odpowiednikom na okrętach brytyjskich. Swój dziewiczy rejs odbył we wrześniu 1940 roku, kiedy to został przebazowany do Gdyni, która miała być jego portem macierzystym. Szlak bojowy Bismarcka w czasie II wojny światowej był bardzo krótki. W swój pierwszy rejs bojowy Bismarck wypłynął 19 maja 1941 roku – miał on pełnić na Atlantyku działania krążownicze i atakować przede wszystkim alianckie konwoje. Realizując ten plan Bismarck, wraz z towarzyszącym krążownikiem ciężkim Prinz Eugen, kilka dni później przepływał już Cieśninę Duńską. W dniu 24 maja doszło w tej cieśninie do bitwy, pomiędzy zespołem niemieckim, a okrętami brytyjskimi, w wyniku której został zatopiony krążownik liniowy HMS Hood, a sam Bismarck został poważnie uszkodzony. Po tej bitwie przeciwko Bismarckowi skierowano znaczne siły Royal Navy –  w tym polski niszczyciel ORP Piorun – które niemiecki okręt wyśledziły i posłały na dno 27 maja 1941 roku. Warto dodać, że istnieje prawdopodobna hipoteza zakładająca, iż pancernik Bismarck został samozatopiony przez załogę w związku z odniesionymi uszkodzeniami, odniesionymi w walce w dniu 27 maja, a unieżmoliwiającymi samodzielny powrót do bazy.