W listopadzie 1953 dowódca Strategic Air Command, gen. Curtis LeMay ogłosił chęć zakupu tankowców odrzutowych. Został rozpisany konkurs, do którego włączyły się firmy Boeing (dwie propozycje bazujące na Boeingu 367-80), Douglas i Lockheed. W pierwszej połowie 1954 roku Boeing kończył juz budowę prototypu, natomiast pozostałe firmy były daleko w tyle ze swoimi projektami. Po oblocie Boeing 367-80 gen. Curtis LeMay rekomendował zakup tankowca Boeinga traktując to jako rozwiązanie tymczasowe, a po rozstrzygnięciu konkursu rozpocząć zakupy docelowej maszyny. Było to posunięcie, które formalnie nie kolidowało z prowadzonym konkursem, ale wyraźnie faworyzowało Boeinga. Było bowiem jasne, że jeśli nawet niewielka liczba samolotów zostanie już wprowadzona do użycia, to jednoczesny zakup drugiego typu będzie trudny do uzasadnienia przed Kongresem i zostanie w końcu odrzucony. Tak się też stało w istocie, w październiku 1954 r. ogłoszono bowiem zwycięzcą konkursu firmę Lockheed. Jednocześnie jednak, aby wypełnić powstałą lukę, do momentu wprowadzenia nowych maszyn Lockheed do eksploatacji, podjęto decyzję o zakupie 29 tankowców Boeinga. W praktyce oznaczało to wejście samolotu Boeinga, oznaczonego KC-135A, do eksploatacji w SAC. Później, gdy rozpoczęły się dostawy KC-135A do sił powietrznych, projekt Lockheeda został całkowicie zarzucony i nigdy nie doczekał się realizacji. Pierwszy KC-135A został ukończony 18 lipca 1956 r. Oblotu dokonano 31 sierpnia 1956 r. Pierwsze KC-135A trafiły do różnych jednostek doświadczalnych, gdzie prowadzono na nich próby taktyczno-eksploatacyjne. Kolejne samoloty trafiały do jednostek operacyjnych. Produkcja tankowca była dostosowana do tempa produkcji bombowca B-52 Startofortress. Ostatni 732 KC-135A oblatano 31 grudnia 1964 r. Poza wymienionymi samolotami powstało też 88 maszyn innych odmian: 17 KC-135B, 4 RC-135A i 10 RC-135B, 45 samolotów transportowych C-135 i 12 samolotów C-135F (KC-135A w odmianie eksportowej dla Francji). Na tym (810 egzemplarzy) produkcja C-135 wszystkich odmian zakończyła się, a wszystkie inne odmiany były wynikiem kolejnych konwersji i przeróbek. Dane techniczne: Prędkość maksymalna: 933 km/h, prędkość wznoszenia: 24,8 m/s, pułap maksymalny 15200 m, zasięg maksymalny: 17766 km.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
